Vambanger - nine

JULIA:

Ik lachte even om zijn zinnetje en keek toen in zijn bloedmooie ogen, waarna ik hem nogal ''verleidelijk'' aankeek. Maar ik dacht dat het niet een slimme zet zou zijn om gelijk met hem een potje te lopen zoenen. Oké, misschien zou ik dan nog verliefder zijn dan dat ik nu al ben, en dat binnen een paar uur. Kon dat eigenlijk wel? Ik bloosde even bij de gedachte en zag dat Bill me vragend aan zat te kijken. Natuurlijk wist hij niet wat er nu door me heen ging en dat maakte jongens altijd wel zenuwachtiger. Ik zag ook aan Bill dat hij nogal zenuwachtig was. Tja, opeens een mens in zijn huis, misschien wou hij me wel bijten of erger...
Ik schudde mijn hoofd bij die gedachten, natuurlijk zou hij dat niet doen. Of hij zou zo wreed zijn om dat toch wel te doen. Weer schudde ik mijn hoofd.
Oké Julia, nu je mond houden en laat de avond NIET verpesten. Want daar kon ik wel een handje van.

BILL:

Ik vond het heel erg lastig om mezelf in te houden. Ik was natuurlijk net nog afgekickt met mensenbloed en nu dronk ik ''true blood''. Je moet dat leren drinken, maar het is nog niet zo lekker... Net als dat je bier moet leren drinken, ook iets waar je aan moet wennen.
"'Dus heb je nog meer vragen?'' Julia schudde haar hoofd en bleef me aankijken, het was nogal ongemakkelijk als 2 van die ogen je telkens aan zitten te kijken. Er viel een lange stilte, maar toen stond Julia op.
''Ik ga wel'' vertelde haar zachte stem mij. Ik pakte haar bij haar arm beet, en schudde mijn hoofd, waarna ik een teder kusje op haar mond drukte. ''Nu kan je gaan''