De Trekking

Op het mooie Hoofdplein van de stad Doloros, de hoofdstad van District 5, staat Katinka Leus het podium te bekijken. Katinka is de afgevaardigde van het Capitool om de twee tributen te trekken. Ze ziet er nogal extravagant uit met haar paarse pruik, witgepoederde gezicht en haar fleurige felle kleding, maar dat is typisch Capitools. Iedereen loopt er daar zo bij. De kinderen verzamelen zich op het plein. Eerst moeten ze een vinger afdruk laten zetten en er moet wat bloed worden gegeven. Daarna worden ze in rijen opgesteld, jongens en meisjes apart, de grootsten helemaal vooraan en de kleinsten helemaal achteraan. Katrya staat wat meer van voren en Ruby een eind achteraan.
‘Welkom allemaal!’ De manier waarop Katinka alle mensen welkom heet laat Ruby huiveren. Het Capitoolse accent klinkt zo bekakt en het is te vrolijk. De hongerspelen zíjn niet vrolijk, niet voor de Districten in ieder geval. ‘Vrolijke Hongerspelen!’, ze zingt het half, ‘En mogen de kansen immer in je voordeel zijn!’ Dat zinnetje is de slogan van de Hongerspelen geworden. ‘We gaan zo meteen een dappere jongen en een dapper meisje kiezen die District 5 mag vertegenwoordigen in de Spelen.’ Gaat Katinka verder. ‘Eerst de jongens.’ Ze loopt naar de grote glazen bak waar een paar duizend jongensnamen in zitten. Met haar eeuwige glimlach grabbelt ze even in de bak en dan pakt ze een briefje. Zo snel als haar torenhoge hakken haar in evenwicht kunnen houden huppelt ze naar de microfoon toe. Ze vouwt het briefje open en noemt de naam: ‘Stefano Orgin!’
Normaal heeft Ruby altijd medelijden met de kinderen die gekozen worden maar nu is ze juist blij. Stefano Orgin is de grootste pestkop van de school en hij heeft het vooral op Ruby gemunt. Ruby is heel slim op school, ze doet het prima, alleen maakt Stefano haar het leven zuur. Ze begint vurig te hopen dat hij de eerste is die sneuvelt tijdens de Spelen.
Stefano moet op het podium komen hij kijkt diep ongelukkig. Lekker voor je, denkt Ruby, ik ben benieuwd of je nog steeds zo stoer bent in de arena.
‘Nu de meisjes.’ gaat Katinka verder. Ze pakt een briefje uit de glazen bak voor meisjes en leest op: ‘Ruby Finch.’