De Boetedag

De deur kraakt. Dat doet ie al jaren.
Ruby doet haar ogen open en ziet Alana, haar moeder, in de deuropening staan. Ze glimlacht, maar Ruby weet dat ze het niet meent, ze doet het alleen maar om haar gerust te stellen. Vandaag is het Boetedag, de dag waarop er in ieder district van Panem, vroeger Noord-Amerika, een jongen en een meisje tussen de 12 en 18 jaar moet leveren aan het Capitool om de Hongerspelen te gaan spelen, een spel waarin de tributen elkaar moeten bevechten totdat er 1 tribuut overblijft. Dit evenement is verzonnen na de Donkere Dagen, de opstand van alle districts tegen het Capitool, om alle Districten een lesje te leren. District 13 is tijdens die Donkere Dagen gebombardeerd, daar is niets meer van over.
‘Kom je uit bed?’ vraagt Alana. Ruby knikt en stapt uit haar bed. Ze kijkt in de spiegel en doet even een makkelijke staart in haar vuurrode haar. Ze staat bekend om dat haar. Katrya, haar oudere zus noemt haar altijd Vos omdat ze er zo veel op schijnt te lijken.
Snel kleed Ruby zich aan en gaat ze naar beneden. Katrya en haar vader Eran zitten al aan het ontbijt. ‘Goeiemorgen Vos!’ roept Katrya zo vrolijk mogelijk. Barst, denkt Ruby, je zegt het alleen maar om mij op te vrolijken. Je weet hoe ik tegen de Trekking op zie. Dus krijgt Katrya alleen maar een “hoi” terug en niet de gebruikelijke knuffel die Ruby haar altijd geeft. Normaal gesproken kunnen Ruby en Katrya het heel goed vinden. Ze zijn meer vriendinnen dan zussen maar vandaag is Ruby niet zo in de stemming. Eran, haar vader, heeft het door en hij slaat een arm om Ruby heen als ze gaat zitten. ‘Niet zo zenuwachtig meid, ze kiezen maar 1 meisje van alle andere duizenden om er aan mee te doen. Kleine kans dat jij daar tussen zit.’
Was dat maar waar. Stel dat ze in een ander district had gewoond was dat wel zo geweest maar district 5 heeft weinig inwoners en dus weinig kinderen. In de meeste andere districten zijn er zo’n 8 tot 10 duizend kinderen, in District 5 maar ongeveer 4 duizend.
Na dat Ruby haar cornflakes heeft opgegeten gaat ze zich snel om kleden. Haar haar laat ze gewoon los hangen en ze trekt een felblauw jurkje aan. Je moet er immers op je best uit zien bij de Trekking. Katrya is 17, drie jaar ouder dan Ruby en heeft meer blond haar, ze heeft een groen jurkje aangetrokken. De jurkjes lijken op elkaar, ze hebben alleen een andere kleur. Blijkbaar wou haar moeder geld besparen want ze zien er best simpel uit. De mensen uit district 5 zijn meestal niet zo rijk, ook al werken ze met elektriciteit.
Vlak voordat Ruby en Katrya naar de Trekking willen gaan omhelst Eran zijn dochters. Hij is een van de weinige mensen die gewoon moet werken. De andere volwassenen zijn bij de Trekking, ze staan in een apart vak. ‘Veel geluk schatten.’ fluistert hij. Katrya en Ruby knikken alleen maar. Stel dat één van de meiden gekozen wordt mogen ze hun vader niet meer zien. Eran heeft hiervoor gekozen omdat hij niet verwacht dat één van zijn dochters gekozen gaat worden. Hij omhelst ze allebei nog een keer apart en dan gaan ze weg.