012

De dagen vlogen voorbij en ik en Draco werden steeds meer closer. Ik werd er een beetje bang van, want ik wilde graag vrienden blijven. En als mijn vrienden erachter kwamen dan denk ik dat ze me niet echt meer mogen. Ik ontweek Cedric een beetje, door bijvoorbeeld aan tafel bij andere mensen te gaan zitten. Soms kon ik niet om hem heen, dus dan moest ik wel bij hem zijn. Op dit moment zat ik bij het meer, en liet mijn gedachtes mee voeren met de winde die over het meer heen raasde. Ik bekeek de ketting weer die ik had gekregen en zuchtte. Van wie had ik hem gekregen, dat vroeg ik me nog steeds af. Ik ging liggen en sloot mijn ogen, mijn huiswerk was af en ik had mijn werk geleerd. Dus ik vond wel dat ik het verdiende om ff uit te rusten. Nadat ik bij het feestje van de Slytherins was geweest waren ze gewoon weg te aardig tegen mij. Behalve Patty en dat trutje Gwen, de stelletjes losers. Ik weet niet hoe lang ik daar lag, maar wel een tijdje. De rust kalmeerde mij en het rustige weer maakte het nog beter. Ik hoorde voetstappen die steeds dichter bij kwamen en ik opende mijn ogen. Ik ontmoeten weer een paar ogen. Het was Draco. 'hey.' zei ik en glimlachte. 'wat doe je?' was zijn vraag. 'zie je dat dan niet, ik ben aan het relaxen. Moet je ook eens doen.' zei ik en glimlachte. 'Kom erbij.' zei ik en klopte op de grond naast me. Hij ging naast me zitten en liet zijn blik over het meer heen glijden. 'mooi hé, ik houd er van om buiten te zijn.' vertelde ik hem. Draco ging oook liggen en keek me toen aan. 'Ik ken wel mooiere dingen.' zei hij en zijn hand gleed over mijn arm. Ik draaide mijn hoofd weg. 'Wat is er?' vroeg hij en zuchtte. 'Ik dacht dat je iets voor me voelde.' zei hij en zijn woorden bleven zich maar herhalen in mijn hoofd. 'ik weet het niet. Ik voel iets voor je als een vriend, denk ik. Ik weet het zelf ook niet, het spijt me Draco.' zei ik en stond op ik wilde weg lopen maar Draco hield me tegen. 'Waarom kuste je me dan op het feest?' vroeg hij en zijn grip om mijn pols verstevigde. 'Ik weet het niet......Ik denk omdat ik.....omdat.....' Ik wist het zelf ook niet meer. Draco trok me tegen zich aan en sloeg zijn armen om me heen. 'Ik wil jou ook niet verliezen.' fluisterde ik en één voor één gleden de tranen over mijn gezicht en begroeven zich in de grond onder ons. 'Ik blijf voor altijd bij je , als je dat wilt. En je ouders zullen voor altijd bij je zijn, in hier.' zei hij en legde een hand neer op mijn borstkas waar mijn hart was. 'Bedankt.' Fluisterde ik en liet hem los. Zijn vingers gleden van mijn pols af en lieten een brandende afdruk achter. Ik liep weg en voelde hoe zijn ogen zich in mijn rug boorden. Ik wilde niet meer mensen kwijt raken.

Ik zat op mijn bed en liet mijn vingers over een foto glijden van mijn ouders. Ik was op de foto net 9 geworden en mijn hele familie was opbezoek. Toen had ik nog een thuis en familie. Ik scheurde de foto door midden en schopte tegen mijn kast aan. Ik werd gek, alles wat ik had en waar ik van hield ging kapot. Door mij of door iemand anders. waarom? ik hield van ze........ Ineen keer hoorde ik een geklop. Het was een meisje en ze stond bij de deur. Ze glimlachte naar me, ik kende haar, ze lag bij ons op de kamer. Uh, owja, Katy Debly, ze zat in het zelfde jaar als Cedric. 'ja?'vroeg ik en keek haar aan. 'Ik moest vragen of dat je ff naar de leerlingen kamer wilden komen, Cedric vroeg namelijk naar je.' vertelde ze en keek naar de foto die verscheurd op de grond lag. 'ow.' mompelde ik, dus hij kon niet zelf een keer naar me toe komen, niet dat ik dat wilde. 'hoezo?' vroeg ik. 'uhm, nou volgens mij is hij bezorgd.' zei ze en haalde haar schouders op. Ik kon het haar ook niet kwalijk nemen, zij had niks fout gedaan. 'OK, ik kom al.' zei ik en stond op, ik strook mijn kleren recht en volgde haar naar de leerlingen kamer. Het viel me nu pas op de het al laat was, iets van 23:00. Cedric was nog de enigste die in de leerlingen kamer zat. 'Ik laat jullie wel ff alleen.' zei ze en gaf me een klopje op mijn schouder, toen verdween ze weer. Ik stond afwachtend in de deuropening en keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. 'wat?' was mijn simpele vraag. Hij fronsde en zuchtte. 'Wat heb ik misdaan, waarom ontwijk je me?' vroeg hij en keek me met zijn grijze ogen aan, ik zou er in verdwalen als ik niet vlug naar mijn voeten keek. 'niks.' mompelde ik, hier had ik dus totaal geen zin in. 'niks?' herhaalde hij en stond op. Hij kwam naar me toe en ik probeerde hem te ontwijken. Uiteindelijk had hij me, nu stond ik tussen hem en de muur in. Ik zat gevangen tussen zijn armen die aan weerszijden van mijn hoofd stonden. Hij boog zich naar me toe en vroeg het nog een keer. 'moet ik het voor je spellen. n-i-k-s.' zei ik en probeerde los te breken uit zijn greep. Hij lachtte. Ik haalde diep adem en begon me te ergeren. 'wil je echt weten waarom? Omdat je voor mijn neus stond te zoenen met Cho! Ja! ik was jaloers en dat ben ik nog steeds! Maar als ik je onder ogen kwam, moest ik je uitleggen waarom ik je ontweek, en dat durfde ik niet. Ik schaam me er voor, dat ik jaloers ben op haar.' zeurde ik aan een stuk door, gelukkig was het er nu wel uit. Mijn borstkas ging hevig op en neer en mijn blik ging naar de zijne. Opzoek naar een spoortje van verbazing of iets anders. Het enige wat ik kon vinden was een lieve trouwe blik en beetje bezorgdheid. 'ow.' mompelde hij en liet zijn armen zakken. Ik keek naar mijn voeten en voelde hoe het bloed naar mijn wangen steeg. 'Ik wist niet dat je me leuk vond.' pervelde hij en ging op de bank zitten. Ik ging naast hem zitten en legde mijn hoofd tussen mijn handen. Ik voelde zijn hand op mijn boven been en streelde me. 'het spijt me.' zei hij en sloeg een arm om me heen, hij drukte me tegen zich aan. 'het spijt jou? ik moet eerder mijn excuses aanbieden, jij bent niet de gene die jaloers is.' zei ik en porde met een vinger in zijn wang. 'Ik dacht dat je Oliver leuk vond, nouja leuker dan mij.' opendbaarde hij en ik zag hoe hij bloosde. 'Heel wat jongens vinden je leuk, meer dan je denkt.' zei hij en trok me bij zich op schoot. 'Ced, ik ben ook niet het enigste meisje die jou leuk vind.' ik moest ook maar eerlijk zijn. 'echt?' zei hij. 'Zowat ieder meisje op de hele school heeft wel een oogje op je. Ik heb veel concurrentie.' zei ik en lachte. 'Het spijt me dat ik Cho zoende voor je gezicht, ik had je niet in de gaten. Maar ik vind haar helemaal niet zo leuk als jou.' verheerlijkte hij mij nou? 'Ced, door mijn jaloersheid heb ik met Malfoy gekust.' biegde ik op en keek hem weer aan. 'maakt niet uit, ik begrijp het wel.' zei hij. 'vergeven en vergeten.' zweerde hij. 'Vergeven en vergeten.'herhaalde ik hem en gaf hem een knuffel. 'Zin om dit weekend naar de drie bezemstelen te gaan?' vroeg hij en natuurlijk kon ik geen nee zeggen.