In de gang

Daar zitten we dan, in een donkere gang...
We krijgen tijd om helder na te denken.
Er komen intussen steeds meer geesten, maar voorlopig blijven ze op afstand.
''Waarom zijn er toch zoveel?'' vraagt Eva.
''Dat vraag ik me ook af!'' roept Anika uit.
Ik weet het antwoord, maar durf het eerst niet te zeggen.
Ik verzamel al mijn moed, slik een keer en begin dan te vertellen.
''In het kasteel waren jullie net dood toen ik vrij wist te komen.
Ik, ik ben een Shade, nu.
Zo wist ik Eva's geest terug in haar lichaam te krijgen''
Ik slik even, haal diep adem en kijk Anika aan.
''Jij was een stuk moeilijker, je geest was al op weg naar de hemelpoort, een grote deur met hemelsblauwe letters erop.
Je geest wilde erin.
Plots openden de deuren en je werd erheen gezogen.
Ik schoot snel lianen om de deurklinken heen''
Oorverdovende stilte.
Dan begint Anika te praten: ''Daarvan de lianendoorbrand-drang''
Ik knik, blij dat ze weten wat een Shade is.
Toch lukt het niet te lachen.
Een gesprek opstarten lukt niet meer.
Een afwachtende stilte.
Ik hoor een vreemd, echoënd geluid in de verre duisternis van de gang.
Gespannen kijken ik, mijn zusje en mijn vriendin naar de duisternis, waardoor we nauwelijks iets kunnen zien.
Dan voelen we een enorme kracht, iets heel krachtigs komt op ons af.
Waar de gang de bocht om gaat, verschijnen hemelsblauwe letters...