1.

Elena Johnson

Met een beker Starbucks in mijn ene hand en een stapel papieren onder mijn arm geklemd liep ik de lift uit. 'Hey Jessica,' begroette ik onze receptioniste. 'Hey Elena,' glimlachte ze terug. Ik liep verder naar mijn kantoor en legde de papier op mijn bureau. Ik nam een slok van mijn koffie en hing mijn jas op. 'Hey Lauren,' glimlachte ik naar mijn collega. Haar bureau stond tegen dat van mij aan. Ik drukte mijn laptop aan en nam plaats op mijn bureaustoel. 'Hoe is het met Louis?' vroeg Lauren. Ik zuchtte. 'Hij solliciteert zich suf, maar wordt nergens aangenomen. Het is af en toe zo oneerlijk. Ik voel me er af en toe ook wel schuldig over dat ik meteen werd aangenomen en hij nergens,' vertelde ik Lauren. Ik logde in op mijn account en ging door mijn stapel papieren op zoek naar mijn eerste opdracht. 'Zit Louis er ook mee?' vroeg Lauren. Ik haalde mijn schouders. 'Hij heeft samen met Harry, Liam, Zayn en Niall en bandje opgericht, en vind het wel fijn dat hij daar nu zo veel tijd voor heeft. Hij vind het alleen wel vervelend dat ik nu voor het inkomen zorg, dat hij niet mee kan helpen,' zei ik. Lauren knikte begrijpend. 'Maar hij zit dus in een bandje?' vroeg Lauren. Ik knikte terwijl ik wat belangrijke dingen in mijn opdracht markeerde. 'Ja, ze hebben mij ook gevraagd, maar ze zijn met vijf jongens, wat moet ik daar als meisje tussen zoveel jongens,' vroeg ik. Lauren haalde ook haar schouders op. 'Ik zorg meestal dat ze in cafés kunnen optreden, of zoek liedjes uit. Aiden is officieel hun manager, niet dat ze die echt nodig hebben. Het is eigenlijk ook meer een grapje, dat managen van hem.' Lauren lachte. 'Wanneer is hun volgende optreden?' 'Morgen, in café De Zinn,' vertelde ik. 'Dan denk ik dat ik wel even langs kan komen.' 'Gezellig,' glimlachte ik.

'Ik ben thuis,' riep ik terwijl ik mijn laarzen uitschopte en mijn jas aan de kapstok hing. Ik liep de woonkamer in en zette mijn tas op tafel. 'Ik heb je gemist,' fluisterde Louis in mijn oor terwijl hij zijn armen van achter om mijn middel sloeg. Hij drukte een kus in mijn nek. 'Ben je bezig met het eten?' vroeg ik hem. Hij liet zijn armen weer vallen en ik draaide me om. 'Nee, dat zou jij doen,' zei hij. 'Louis, ik heb de hele dag gewerkt, verwacht je dan ook nog van mij dat ik me gaat inspannen in de keuken?' vroeg ik licht geïrriteerd. 'Maar je kookt zo lekker,' zei Louis. 'En ik zou heel de keuken opruimen en vanavond mag jij bepalen wat we kijken,' probeerde Louis me te overtuigen. 'Nou vooruit, maar dan moet jij morgen koken,' zei ik. 'Beloofd.' 'Ik zei koken hè, dus geen afhaalpizza's of friet,' zei ik. Louis knikte en drukte zijn lippen op die van mij. 'Ik hou van jou,' glimlachte hij. 'Gelukkig,' zei ik terwijl ik naar de keuken liep. 'Wat heb je eigenlijk gehaald?' vroeg ik terwijl ik me omdraaide en tegen het keukenblok aanleunde. 'Ik heb niks gehaald.' Ik zuchtte diep. 'Je hebt godverdomme heel de dag niks te doen, en je kan niet even naar de supermarkt om wat eten voor ons te kopen!' 'Sorry,' piepte Louis. 'Ik heb er gewoon niet aan gedacht.' Ik haalde een keer diep adem en probeerde rustig te worden. Ik liep de keuken weer uit. 'We bestellen dan maar pizza, maar morgen wil ik dat jij voor mij kookt,' eiste ik. 'Ja, beloofd,' zei Louis en hij drukte een kus op mijn kruin. Ik drukte hem de telefoon in zijn handen en plofte op de bank neer. Louis wist toch wat mijn favoriete pizza was. Hij kwam naast me zitten en sloeg zijn arm om me heen. 'Sorry. Morgen ga ik boodschappen doen en kook een heerlijke maaltijd voor jou,' beloofde hij me. Ik glimlachte en drukte een kus op zijn lippen.