Proloog

Ik loop door de trein. Alles zit vol, of er zijn oudere kinderen, daar ga ik dus niet bij zitten! Uiteindelijk kom ik aan bij een coupe, met een jongen met witblond haar en 2 andere jongens. Ze open de deur en zeg verlegen: 'Eeem, hallo. Alle andere coupe's zijn vol, dus kan ik hier zitten?' ik speel verlegen met mijn lange, zwarte lokken en kijk de blonde jongen aan, hij komt me zo bekend voor, maar ik weet niet waarvan.
' Welk bloed?' vraagt hij.
'Volbloed.' antwoord ik vastberaden.
'Welke afdeling?'
'Ik heb geen idee, maar mijn hele familie is van Zwadderich.'
'Oke dan.' zegt de jongen.
'Bedankt!' zeg ik. Ik til mijn hutkoffer de coupe in en ga zitten. 'Ik ben Sydney Manor.'
'Draco Malfidus.' zegt de jongen die Draco heet. Nu weet ik het weer! Mijn vader had ooit een foto laten zien die Lucius Malfidus had gestuurd naar alle ministerie-leden, om zijn 11de verjaardag te vieren, grote onzin! 'En dit,' hij wijst de andere jongens aan. 'Zijn Korzel en Kwast.'
'Ik hoorde dat jij een verwend nest bent.' zeg ik tegen Draco.
Draco's ogen vernauwen zich tot spleetjes terwijl hij vraagt: 'Wat zei je?'
'Je hoorde me wel!' zeg ik 'Dat herhaal ik niet meer! Trouwens, jij bent ook volbloed Zwadderaar, neem ik aan?'
'Natuurlijk!' zegt Draco. 'Ik ben geen Bloedverrader, en helemaal geen Griffoendor, zoals die Wemels!'
'Over de Wemel gesproken, ik vind ze aardig, ze zijn een gezellige familie, moeten jullie thuis ook een proberen!' Ik kijk naar Malfidus' gezicht die bijna lijkt te ontploffen van woede.
En vanaf die eerste ontmoeting op de ZweinsteinExpress zijn we gezworen vijanden, altijd en overal!