Direction 17.

Liam James Payne.

Ik kon het nauwelijks geloven. Het ene moment was je rustig het doolhof aan het verkennen en een plan aan het maken. En het andere moment werd je aangevallen door een lepel. Althans een persoon van de groep the spoons, maar toch. Ik zou nooit meer een lepel kunnen vertrouwen, nooit meer! Ik had nog altijd een stekende pijn in mijn keel en ik kon nog altijd moeizaam adem halen, maar dat waren op dit moment niet mijn grootste zorgen. Twee verschillende schreeuwen vulden het doolhof. En ik wist zeker dat iemand van onze groep in de problemen was… Als het niet al te laat was. Nee Payne, zo mag je niet denken! Zo kom je niet verder, altijd positief blijven. Na lang proberen op te kunnen staan was het me eindelijk gelukt en ik ging naast Niall staan, die nog altijd voor zich uit stond te staren.
‘Een beetje hulp had ik niet erg gevonden hoor’ zei ik op een streng toontje. Niall schrok even van mijn stem en wende zich naar mij.
‘Maar je vroeg niet voor hulp’ zei Niall. Al had hij gelijk, het bleef een beetje onbeleefd.
‘Soms als mensen niet voor hulp vragen, hoeft dat niet te betekenen dat mensen geen hulp nodig hebben’ zei ik.
‘Oh…Oké’ glimlachte Niall. Genoeg gepraat we moesten ons team lid gaan helpen, wie het ook was.
‘Niall vanuit welke kant kwam die schreeuw?’ vroeg ik terwijl ik rond keek.
‘Euh…Geen idee.’ Mompelde Niall. Ik zuchtte even.
‘Kom op Niall denk na, vanuit welke richting kwam het geluid?’ vroeg ik weer. Niall hief zijn schouders op als antwoord.
‘Wat bedoel je?’ vroeg Niall.
‘Waar waren de schreeuwen het luidst?’ vroeg ik voor de derde keer.
‘Oooh. Nou uit deze gang’ mompelde Niall. Ik zuchtte even en liep de gang in.
‘Liam wat ga je doen?’ vroeg Niall.
‘Helpen, kom je mee? Dan hebben we namelijk meer kans dat we van die…die…die… Nou ja er zijn geen woorden voor om die mensen te beschrijven’ klaagde ik.
‘Huh?’ mompelde Niall.
‘The spoons Niall’ legde ik uit. Niall mompelde een ‘’ooohw’’ en liep toen eindelijk achter mij aan. Ik had een strategie bedacht om telkens de linkerkant op te gaan, stel we liepen dood dan hoefden we alleen om te draaien en rechts aan te houden.
‘Liam?’
‘Ja Niall?’
‘Er…Daar…Ik zie een persoon’ zei Niall bang. Als we nu niet in een doolhof zaten wat onze dood zou kunnen betekenen kwam dat echt heel erg dom en grappig over. Ik volgde Niall’ ogen en zag een donkere schaduw. Ik slikte even en het beeld van een van the spoons die mij aan had gevallen vloog voorbij.
‘Is dat nou Zayn?’ zei Niall terwijl hij zich een beetje voor over boog om het beter te kunnen zien.
‘Nee toch… Of wel?’ mompelde Niall. Ik zag het weer helemaal voor me. Daar stond hij. Een van the spoons. Hij dook op mij af en-. Ik hapte naar adem, maar er leek geen zuurstof binnen te komen. Ik raakte in shock en klapte helemaal dicht.
‘Liam?... Liam?... Liam?!... Oho’ hoorde ik Niall vaag zeggen, maar hoe graag ik ook wou reageren het lukte gewoon niet meer. Ik raakte in paniek en tranen stroomden over mijn wangen. Iemand van mijn team zou moeten vechten voor zijn leven en ik kon niets doen.