225. || Rainbows ||

2 weken later.

"Mag dat beest wel mee het vliegtuig in?" vroeg ik aan Justin, die Louis, zijn kameleon, op zijn arm had. "Wie, Louis?" vroeg hij. "Ben ik een beest?" vroeg Louis verbaasd. Ik zuchtte en schudde mijn hoofd. "Nee, ik bedoelde de kameleon." zei ik en rolde met mijn ogen. "Oh.." zei Louis en begon weer een gesprek met Harry.
We zouden met zijn allen Justin, Chaz en Ryan uit gaan zwaaien. Zij gingen naar Canada. Justin zou gaan overnachten bij één van zijn twee vrienden. Tot mijn grote verdriet. Had ik na al die tijd mijn geluk gevonden, ging het weg.
One Direction had een platencontract gekregen, na veel gesprekken met allemaal mensen die interesse hadden. Uiteindelijk waren we terecht gekomen bij Simon Cowell, die ons verder heeft geholpen en nu hadden we ene Paul. En die Paul regelde alles voor ons. Ik wist niet hoe je zijn functie moest noemen. Maar volgens mij was hij onze manager.
Justin werd uit de band gepikt door Scooter Braun, die zei dat hij beter solo zou kunnen gaan. Ik heb natuurlijk fel geprotesteerd. Want dat zou betekenen dat hij weg zou moeten. Maar ik had het protest opgegeven toen Justin me vertelde dat dat zijn droom was. Ik heb de hele nacht naast hem liggen huilen.
Maar hij had me gezegd dat het oké was. Dat het goed zou komen en dat ik iedereen had die me steunde. En dat klopte wel. De andere jongens steunden me echt.
"Natuurlijk mag Louis mee. Hij houd van vliegen." zei Justin. Het kleine beestje op zijn arm nam de kleur van zijn shirt aan en maakte een klein dinosaurus geluidje. "Justin, het is een kameleon. Die vliegen niet." wees ik hem erop.
"Nou en? Ik ben een mens. Ik kan ook niet vliegen. Maar ik vind het wel leuk." zei hij en stak zijn tong naar me uit. Ik glimlachte alleen maar. Justin was geen haar veranderd sinds die eerste keer dat ik hem zag.