OO2

Ik loop op mijn gemak de school binnen naar mijn kluisje toe. Ik kijk lachend om mij heen omdat ik alle andere leerlingen zie haasten. Waarom maken ze zich zo druk om op tijd te komen? Oke misschien ben ik niet helemaal eerlijk nu. Ik heb gewoon het geluk dat de leraren mij mogen. Waarom? Nou ik gedraag me altijd poeslief tegen hun, maar als ze niet kijken dan ben ik best wel heel gemeen. Daarbij komt ook dat ik altijd goede cijfers haal en dat doe ik wel expres want ik wil medicijnen gaan studeren. Rustig loop ik naar mijn eerste uur heen, wiskunde. Iedereen noemt wiskunde altijd stom en saai, maar ergens vind ik het altijd wel leuk om te doen. Het is altijd een nieuwe uitdaging. Ik loop vrolijk het lokaal binnen en ga op mijn vaste plek bij het raam zitten. Ik plof vrolijk naast Maaike neer. ‘Goedemorgen!’ begroet ze mij vrolijk. ‘Well good morning miss van Praag. Nice to see you after such a great weekend!’ Ja zo gaan onze gesprekken nou eenmaal. Maaike is bezig om een heel levens verhaal te vertellen over het uitgaan dat ze nu hopeloos verliefd is op iemand, maar dat is gewoon niet zo. Daar heeft ze wel vaker last van. Ik laat haar lekker door praten terwijl ik mij ga concentreren op de les. Het lukt behoorlijk tot de vraag van Maaike komt. ‘En Maureen, jij nog iemand gescoord?’ Oke als je me stil wil krijgen of ongemakkelijk wilt laten voelen moet je die vragen stellen. ‘Nee’ is dan ook direct mijn antwoord. ‘Wanneer gaat dat nu eens eindelijk gebeuren dan?’ roept ze een beetje te hard. ‘Wees eens wat stiller’ sis ik naar haar ‘Wat is er mis mee dat ik op mijn 16e nog niet gezoend heb?’ ‘Nou je wordt volgende week al 17! Dus ja er is zeker wat mis mee!’ Fijn daar gaat mijn zelfvertrouwen. Dit wordt nog wat de hele dag. ‘Nu stil Maaike. Ik wil wiskunde wel graag meekrijgen.’ Als ze mijn gezichtsuitdrukking ziet, weet ze dat het genoeg is geweest.