030~

Sophie Abbie Smith POV

‘Sophie is that you?’ Hoor ik Liam’s stem Fluisteren als ik voor het park sta. ‘Uh Liam?’ Mompel ik twijfelend. ‘Come.’ Zegt hij en ik hoor hem zacht grijnzen. ‘Liam, what's the surprise?’ Zeg ik met een grijns rond mijn mond. ‘I'll take you there.’ Hoor ik zijn stem zeggen en ik voel twee paar handen voor mijn ogen.
‘Ah! Get your hands off my eyes.’ Zeg ik grijnzend en ik begin te grinniken. ‘No then it's not a surprise anymore.’ Zegt hij, ik verbeeld me nu een grijnzende Liam voor me. ‘Liam! I see nothing!’ Roep ik en leg mijn handen op de zijne. ‘That is the purpose Sophie.’ ‘Okay I surrender.’ Zeg ik en ik hou met vertrouwen zijn pols vast en laat me begeleiden door het donker.
Ik hoor blaadjes onder mijn voeten knisperen en ik hoor een paar vogeltjes maar voor de rest is het stil, zacht voel ik de warmte van Liam’s adem in mijn nek glijden en word ik daar warm van. ‘Are we almost there?’ Vraag ik na een tijdje. ‘Yes almost.’ Fluistert Liam in mijn oren, waar ik uit haal dat hij dicht achter me staat. ‘And now?’ Fluister ik terug. ‘Yes, open your eyes.’ Zegt Liam en haalt zijn handen van mijn ogen.
Ik knipper een paar keer en ik zie dan een kleed op het gras liggen met ernaast een mand, een grijns komt op mijn gezicht en Liam komt naast me staan, ik kijk hem even aan en kijk dan weer naar het kleed. ‘Wow. Liam you should not have to do this!’ Zeg ik en mijn grijns word breder. ‘I want to make it up to you.’ Zegt hij en neemt me aan mijn pols naar het kleed en we nemen plaats.
‘When have you been doing this?’ Vraag ik als ik lekker ga zitten. ‘In that hour.’ ‘Alone?’ ‘Uhuh.’ Maakt Liam een geluidje en kijkt me met een grijns aan. ‘Liam this is great!’ Roep ik zachtjes uit, met het gevoel dat ik anders de buurt wakker maak. ‘Come, you will be hungry.’ Zegt Liam en klapt de mand open. ‘Yeah, I have not eaten yet.’.
‘That is bad, if you don't eat.’ Zegt Liam alsof het mijn vader is, ik gniffel. ‘It was not so good.’ Zeg ik en Liam schud zacht zijn hoofd met een grijns.
‘Try and you will like it because I have quite a lot. What you do not eat I throw away, it does not matter.’ Ratelt hij door en pakt een bordje uit het plastic en zet het voor me neer. ‘Okay.’ Zeg ik met een grijns en ik kijk ook in de mand. ‘You have sandwiches! Awesome!’ ‘What is a picnic without bread?’ Glimlacht Liam. ‘No picnic.’ ‘Haha come then we'll eat.’ Zegt hij en we beginnen aan de broodjes, daarna aan een salade en een toetje; simpele pudding.
Al snel heb ik een opgeblazen gevoel en laat ik me achterover vallen, Liam komt naast me liggen. ‘I'm full Liam.’ Mompel ik terwijl ik in het duister staar. ‘So do I.’ Hoor ik Liam zacht zeggen. ‘What do we do now?’ ‘I have an app on my phone. we can decipher the stars.’ Zegt hij en ik schiet in de lach. ‘Haha.’ Grinnik ik en ik kijk toe hoe Liam recht op gaat zitten en zijn mobiel uit zijn zak haalt en weer naast me komt liggen en een paar sterren ontcijfert.
‘The stars are beautiful.’ Zegt Liam na een lange stilte naar de sterren hebben gestaard. ‘Yes.’ ‘So it is now fine between us?’ Hoor ik Liam voorzichtig zeggen, ik weet dat hij zich er niet lekker bij voelt, dat hoor ik ook en dat snap ik ook. ‘Yes of course! this is great!’ Zeg ik enthousiast, Liam neemt opgelucht adem.

638 Woordjes, sorry moest het in stukjes hakken das prettiger te lezen. Dikke Kus Iris