1.

“Heb je nu alles, Ire?” vraagt Valentine, terwijl hij de deksel van zijn koffer dichtklapt en het slot dichtmaakt. Irelyn loopt de slaapkamer binnen en zeult haar trolley achter zich aan. Met een plof zet ze hem op het bed neer en knikt puffend naar Valentine.
      “All set,” zegt Irelyn en ze glimlacht. Valentine glimlacht terug, pakt zijn koffer en Irelyn’s trolley van het bed af en loopt ermee de slaapkamer uit. Irelyn kijkt nog een laatste keer om zich heen in de slaapkamer om te zien of ze niets zijn vergeten. Haar blik valt op de fles zonnebrand die op het nachtkastje staat en hoofdschuddend pakt Irelyn hem ervan af en loopt er mee naar de woonkamer.
      “Ik heb alles maar meneer McKee vergeet de helft,” zegt Irelyn lachend en ze zwaait met de fles zonnebrand voor Valentine’s gezicht. Valentine maakt een ‘o’ met zijn lippen, pakt de fles zonnebrand uit Irelyn’s hand en stopt hem in de rugzak op tafel.
      “Nu hebben we als het goed is wél alles,” zegt Valentine, terwijl hij de rits van de rugzak dicht ritst. Irelyn draait nog een rondje en knikt naar hem als ze niets meer ziet liggen om mee te nemen. Valentine ploft neer op de bank en zucht. Irelyn gaat naast hem zitten en staart verveelt naar het zwarte televisiescherm.
      Wanneer de bel gaat, springt Valentine op van de bank en loopt naar de voordeur. In de deuropening staan zijn en Irelyn’s ouders met een glimlach op hun gezichten. Valentine laat ze binnen en sluit de deur weer achter hen. Irelyn’s moeder laat zich met glimmende ogen in haar dochters armen vallen en knuffelt haar stevig alsof ze voor een jaar naar de andere kant van de wereld gaan. Ook Valentine omarmt zijn moeder en geeft haar een kus op de wang, hetzelfde doet hij bij zijn vader.
      Na een uurtje nemen de twee gezinnen afscheid bij de auto. Valentine kijkt naar zijn ouders en zien dat ze beide met tranen in de ogen naar hem kijken. Ook Irelyn’s ouders houden het niet droog.
      “Kom nu mam, het is maar voor een aantal weekjes en we bellen om de dag,” zegt Valentine terwijl hij zijn moeder nog een laatste keer omhelst. Ze knikt sniffend en houdt hem nog een paar seconde stevig vast.
      “Vergeet je zwemvest niet,” zegt Valentine’s moeder en ze kijkt haar zoon streng aan. Valentine knikt gehoorzamend en zucht. Zijn moeder glimlacht en drukt een kus op zijn wang.
      “Pas je wel op mijn meisje, Val? Ik wil haar graag heel terug zien,” zegt Irelyn’s vader tegen Valentine. Valentine knikt lachend en slaat zijn arm om Irelyn’s schouders heen en wrijft met zijn knokkels, zachtjes, over haar haren.
      “Natuurlijk, meneer S. Altijd,” zegt Valentine. Lachend schudt Irelyn Valentine’s arm van haar schouders af en loopt naar haar vader toe, die zijn armen om haar heen slaat.
      “Ik kan heus wel voor mezelf zorgen hoor, pap,” zegt Irelyn en ze kijkt haar vader aan. Irelyn’s vader knikt instemmend en haalt zijn schouders op, dan buigt hij naar Irelyn toe en fluistert wat in haar oor, zo zachtjes dat niemand anders dan zij het kan horen. Irelyn knikt grinnikend en kijkt haar vader aan.
      Dan is het toch echt tijd voor Valentine en Irelyn om te gaan, voordat ze hun vlucht missen. Na nog een laatste kus en knuffel stapt het tweetal in de taxi die hen naar het vliegveld zal brengen. Zodra de auto wegrijd van de oprit steken Irelyn en Valentine hun hoofden uit het raam en zwaaien een laatste keer naar hun ouders.