Hoofdstuk 15. Narama

We volgen de man, en we komen een enorme zaal binnen. 'De nieuwe eerstejaars!' zegt een klein, tenger mannetje. De zaal begint te klappen, en we lopen aarzelend verder. 'Laat de sortering beginnen!' zegt hij dan. 'Blijf staan waar je staat, en hou je hand open.' zegt een vrouw die ons begeleid. Opeens komen er linten uit het plafond, rode, groene, blauwe en gele. Ik kijk hoe de linten naar beneden dwarrelen, en zie hoe sommige kinderen roden linten in hun handen krijgen, en opeens rood en oranje opgloeien. Sommige krijgen groene, en dan lijkt het net alsof ze op gras staan, en ruikt het ook een beetje naar de tuin. Met een geel lintje waait het opeens heel hard rond diegene. Als er een blauw lintje in mijn hand valt ruik ik zout, en hoor ik het klotsen van de zee. Als ik naar mijn vingers kijk, zie ik dat er allemaal rimpeltjes in zitten, alsof ik heel lang in het water heb gelegen. Ik zit dus bij water. Ik kijk om me heen af ik Myra zie. Ik ben haar kwijt geraakt. 'Myra?' fluister ik. dan zie ik haar, en loop ik naar haar toe, en ik zie dat ze al een lintje gevangen heeft.