001.

"Dat ziet er niet zo mooi uit meisje."
Ik bijt op mijn lip, madame Plijsters handen glijden over mijn wond.
"Maar ik heb er wel wat voor"
Fluitend loopt ze naar de kast vol glimmende potten, ik kan net niet zien wat erin zit. Ze komt terug met een pot groen poeder.
"Dit zal een beetje prikken" Ze pakt een beetje poeder en laat dat langzaam op mijn wond vallen.
We kijken hoe het poeder de korst die zich begint te vormen opeet, en naar binnen kruipt om vervolgens verder te gaan met de schoonmaaksessie,
Auw. Het prikt inderdaad. Ik kijk madame Plijster aan.
"Wat ik dacht, jeetje, tot net in het bot. Hoe ben je aan die wond gekomen?"
Een lichte paniek schiet me te binnen, niet door de diepte van de wond, maar door de vraag. Daar had ik nog niet overnagedacht en ik heb zelf ook geen idee.
"Ik ben langs een van Proffesor Kist's speren gelopen, nouja, er tegenaan gevallen."
Soms, zijn broers best handig. Fred en George hebben me geleerd hoe ik zo goed mogelijk lieg, of, hoe ze het zelf zeggen:
"Liegen is zo'n groot woord, Zeg liever 'De taal van je Fantasie leren spreken'het is een hele kunst." Maar familie Wemel spreekt het vloeiend. Nouja, een gedeelte dan. Percy kan absoluut niet liegen, en mam ook niet. De rest komt er redelijk mee weg.
"Ahg, ik heb al zo vaak gezegd dat hij die dingen weg moet halen. Maar dan begint hij te mokken dat hij er geen last van heeft, dus andere ook niet. Maarja, hij is een geest!"
Ik kijk naar de inmiddelse helemaal schone wond, het is een gapend gat in mijn voet. Ik zie een scheur in mijn bot, alsof hij nog echt van een speer is ook.
Madame Plijster schenkt iets in en geeft het me.
"Opdrinken en weer terug naar je kamer. Kom morgen nog maar even om te kijken of het goed gegaan is"
Ik pak de beker aan en giet het naar binnen. Blegh, een soort mix van viskruidendrank en sinsappelvaleriaanpillen.
Ik glij het bed uit, bedank Madame Plijster en loop dan de gang op.
Denkend over de wond en zijn plotselinge verschijning, loop ik door de gang.
Ik word uit mijn gedachten wakker gemaakt door een lachende stem, ik schrik en stop met lopen.
Het duurd niet lang meer tot het opeens glazen potjes met toverdrankingredienten regent....