This is who I am...

Een paar dagen geleden, twee volgensmij, heb ik de sa 'autumn leaves' voor interceptor geschreven. Het schrijven van die sa heeft veel met me gedaan en ik ben erover na gaan denken. Herinneringen aan mijn overleden opa kwamen weer bij me op. Bij ons voor huis staat ook een boom, net zoals ik in de sa heb omschreven. Zondag was de boom nog vol bladeren en had hij een mooie gele kleur, maar langzamerhand vallen alle bladeren eraf en er zijn er nu nog maar heel erg weinig over. Waarschijnlijk is de boom binnen drie dagen leeg. Dit deed me denken aan de sa.

"Ziek was ik en niet voor even, maar voor altijd. Ik zou niet meer beter worden. Het was de laatste keer dat ik de boom vol kleur zou zien. Zodra alle bladeren gevallen waren en de boom 'dood' was, zou ik deze wereld verlaten. Daarom liet ik bij ieder blad dat naar beneden viel een traan. Ieder vallend blad was weer een stuk dichter bij mijn dood. Mijn dood die ik al bijna in de ogen kon kijken."

Toen ik de sa nog een keer doorlas, moest ik toch wel even slikken en denken aan al die mensen die ziek zijn en niet meer beter zullen worden. Deze mensen geloven niet meer in wonderen. Of misschien geloven zij juist in wonderen. Iedere dag dat ze wakker mogen worden en nog in leven zijn, is voor hen een wonder. Dat ze koesteren in hun hart.
In mijn sa heb ik niet geschreven over een bepaalde soort ziekte die Dena had, omdat iedereen dit anders kan/mag interpreteren, heb ik dit met opzet niet gedaan. Wel had ik zelf een ziekte in mijn hoofd: kanker. Dit omdat mijn opa hieraan is overleden.

Met dit extra hoofdstuk wil ik laten zien, hoe snel een mensenleven voorbij kan zijn en hoeveel pijn het kan doen als andere mensen schelden met een ziekte. Misschien ben je er nog nooit van bewust geweest, maar scheld jij wel eens met een ziekte waaraan mensen overlijden. Denk dan alsjeblieft aan dit hoofdstuk en zeg het gewoon niet. Je weet niet hoeveel pijn er achter één akelig woord verscholen kan zitten.

Ik wil jullie heel erg bedanken dat jullie de tijd hebben genomen om dit hoofdstuk te lezen... Ik hoop dat jullie er ook echt iets mee zullen doen. Het is niet aanvallend bedoeld, want misschien scheld je wel helemaal nooit met kanker (of een andere ziekte). Toch moest ik het even kwijt, omdat het met mij wel heel erg veel doet.

Verder wil ik nog even zeggen dat het wat langer gaat duren voordat ik weer een sa zal schrijven. Dit omdat ik net met een nieuw verhaal ben begonnen, wat nog niet online staat, omdat ik het eerst verder wil uitwerken. Maar ook omdat er een toetsweek aan zit te komen en ik goed wil leren. Hopelijk begrijpen jullie dit.
Nog een keer bedankt voor het lezen! <3