Proloog

Gegil. Brandende pijn.
Ik schrik wakker. Ik herken de gillende stem, maar kan hem niet plaatsen.
De pijn word erger, het gekrijs ook.
Na een tijdje besef ik dat ik degene ben die dat oorverdovende geluid maakt.
Ik stop met gillen.
Iedereen kijkt me geschrokken aan.
De deur vliegt open, professor Anderling komt binnen, met Hermelien achter zich aan.
Ik kijk naar mijn enkel, de bron van de brandende pijn. Veel bloed, terwijl ik ernaar kijk, draait mijn maag zich om.
Het bed zakt in, Hermelien is erop komen zitten.
Anderling bekijkt mijn wond.
"Dat word een enkeltje Poppy"