Inzending Opdracht 1 Appelmoses

Ik had als geheim: "Ik heb een hekel aan één van mijn vrienden."

Eindelijk was het zo ver. Ein-de-lijk. Al weken was ik aan het plannen geweest hoe ik haar het beste kon uitschakelen. Ik was al maanden klaar met haar. Maar aan de andere kant deed het me ook pijn. We waren zo lang samen geweest, en nu was het tijd om afscheid te nemen. Maar ze had dit aan haarzelf te danken. Ondankbaar kreng. Ik was niet goed genoeg voor haar. Was dat waarschijnlijk nooit geweest.

Haar kloterige gedrag van de laatste paar maanden hadden me tot het uiterste gedreven. Ze had me beloofd dat we altijd bij elkaar zouden blijven, dat ik altijd op nummer één zou staan bij haar. Dat niemand, maar dan ook niemand tussen ons zou komen. Die belofte verbrak ze toen de nieuwe bij ons in de klas kwam. Liz vond haar interessant en meteen merkte ik dat ik aan de kant werd geschoven. Ik dacht dat het wel over zou gaan, dat ze weer voor mij zou kiezen, zoals gewoonlijk. Maar dat deed ze niet. En steeds meer begon ik een hekel te krijgen aan mijn allerbeste vriendin. De vriendin waarmee ik lief en leed mee gedeeld had, waarmee ik nooit ruzie had gehad, die al mijn duistere geheimen wist, die wist van het incident met de konijnen, maar die daar nooit een oordeel over had getrokken.

Maar nu, nu had ik genoeg van haar. Ik had genoeg van haar spelletjes, ik had haar door. Gelukkig was het nog niet te laat, en kon ik alles nog rechtzetten. Over een paar jaar zou niemand meer weten van het meisje dat zelfmoord pleegde in haar badkamer. Het nieuws zou naar de achtergrond verdwijnen, net als zij. En ik zou weer mijn plek innemen als beste vriendin, maar dit keer van iemand anders. Liz zou me niet meer in de weg staan. Nooit meer.

"Ik ben er klaar mee, weet je dat?" Het mes glom in het licht van de TL-lamp. "Ik had je wel door. Ik merkte het al vanaf het eerste moment dat die nieuwe de klas binnenstapte. Je was klaar met mij, maar durfde het nooit te zeggen en liet me er een beetje achteraan hobbelen. Ik ben het zat! Ik ben het zat om een tweede keus te zijn, jij beloofde mij dat wij altijd samen zouden zijn. We zouden samen gaan studeren, samen een toekomst opbouwen, maar jij hebt alles verpest. Alles!"

Liz reageerde al lang niet meer, ze was al praktisch bewusteloos van de drugs die ik haar had toegediend eerder deze avond. Maar toch wilde ik dat ze dit wist, dat ze wist waarom ik dit deed. Dat ik dit deed om alles weer recht te zetten. Zodat alles weer normaal werd.

Oh, als ze eens wist hoe ze aan haar einde ging komen. Ik had een aantal scenario's uitgeschreven en een keuze gemaakt. Ik zou het laten lijken alsof het een zelfmoordpoging was en niemand zou er achter komen dat het eigenlijk mijn schuld was. Ik was immers haar beste vriendin, zoiets zou ik nooit doen. Dus niemand zou mij verdenken. Niemand zou überhaupt denken dat het een misdrijf zou zijn, deze arme meid had ook immers een afscheidsbrief achtergelaten voor haar familie en vrienden.

Langzaam liep ik naar haar toe, haar nog een keer goed in me op nemend, voor de laatste keer wellicht, en vond het toch wel jammer dat zo'n mooi meisje het leven moest laten vannacht. De komende week zou de familie heel wat kaarten krijgen van mensen die met hen meeleven. Die niet wisten wat voor persoon ze eigenlijk was. Die Liz niet van dichtbij hadden meegemaakt, die niet al haar geheimen wisten. Die niet wisten hoe duister ze kon zijn.

Ik keek haar nog een laatste keer aan en kuste haar vaarwel. "Slaap zacht, bitch. Je bent nu van mij." Ik hield haar armen gestrekt en sneed toen haar polsen door. Ik hoorde het geluid van spuitend bloed en het druppelen ervan op de vloer. Het spoot in een perfecte boog, recht over mijn hand heen. Ik bleef naar haar kijken terwijl het leven steeds verder uit haar wegvloeide. Het hele gebeuren duurde maar zo'n drie minuten. Drie minuten, in drie minuten had ik een leven weggenomen. En niet zomaar een leven. Hierna zou alles anders worden. Ik keek nog een laatste keer naar het bewegingloze lichaam, deed de deur achter me op slot en ging toen in de nacht op weg terug naar huis.