9

Destiney pov.

Ik word wakker van een zacht gesnurk naast me. Ik voel het warme lichaam van Niall tegen me aan. Zou die kus wat betekenen voor hem? In ieder geval wel voor mij. Ik sta voorzichtig op. Gisteren zouden we eigelnijk naar mijn ouderzoeken......maar daar zijn we niet aan toe gekomen. Ik begin te ijsberen. Waar moeten we beginnen we met zoekn? Wat als ze niet leven? Wat gebeurt er dan? Allemaal vragen maar geen antwoorden.

Niall pov

Ik word langzaam wakker van voetstappen. Ik kijk om me heen maar ik zie Destiney nergens. Meteen ben ik klaar wakker. Ik kijk voor me en zie Destiney ijsberen. Ze heeft volgens mij niet eens door dat ik wakker ben. 'Hello my love, gaat alles wel goed?' zeg ik maar. Ik zie haar opeens schrikken uit haar gedachten. 'Huh, zei je wat?' zegt Destiney. 'uhm nee hoor, maar vandaag gaan we je ouders zoeken' ik zag een glimlach op haar gezicht. Langzaam ging ze op bed zitten en ik trok haar naar me toe. Ik gaf een kus op haar wang. 'Is er iets?' vroeg ik toen ik zag dat ze bezorgt was. 'Uhmm......ik vraag me af.... die kus van gister betekende dat iets?' vroeg ze verlegen, terwijl ik haar zag roodkleuren. Ahh wat was ze schattig als ze bloost. 'Voor mij wel, voor jou?' zei ik inmiddels met een hoofd zo rood als een tomaat. 'ja.....heel veel zelfs, daarom vroeg ik het juist' zei ze terwijl ze steeds roder aan het kleuren was. 'Gelukkig want je bent in een korte tijd heel speciaal geworden voor me' ik drukte een zacht kusje op haar lippen en glimlachte klein. 'Ik maak me eventjes klaar en dan bedenken we hoe we je ouders gaan vinden.' Opnieuw gaf ik haar een kus en toen klom ik mijn bed uit en pakte mijn kleren. Ik kleed me aan en frisde mezelf op.