Lauren pov

toen we gedaan hadden met lachen besloten ik en Emily nog een film te kijkken.
het was rustig zonder de jongens eigenlijk was ik wel blij dat ze weg waren.
anders is er altijd zo veel lawaai.
zelfs als je aan het leren bent voor de examens of als er eens klasgenoten komen voor aan het groepswerk te werken laten ze je nog niet met rust.
maar ondanks alle nadelen dat ze hier wonen kan ik mij geen leven zonder hen voorstellen.
als ze ooit verhuizen zal ik ze erg missen.
ze zijn als mijn broers die ik nooit gehad heb.
als de film bijna gedaan is kreeg ik een berichtje van Louis.
hye zouden jullie a.u.b. naar het zwembad willen komen? grtjs Louis
"zouden we dat wel kunnen vertrouwen?"vroeg ik aan Emily.
"ik denk het wel" zei ze.
ik stuurde terug naar Louis
oke we komen
we liepen naar buiten op naar het zwembad.
de sproeiers in de tuin schoten opeens aan ik en Emily werden nat gespoten.
"normaal op dit uur staan de sproeiers nooit aan" zei ik tegen haar.
Emily en ik liepen door naar het zwembad toen we daar aankwamen zagen we niemand.
"waar zijn ze nu"vroeg Emily.
"ik weet het niet"zei ik.
we hoorden voetstappen achter ons.
we wouden ons net omdraaien als we in het zwembad werden geduwt.
het water was ijskoud.
en we zagen de jongens staan.
grapje riepen ze in koor.
we zwommen naar de kant en gingen uit het water.
ik ging me zo snel mogelijk andere kleren gaan aandoen.
toen ik de badkamer uit was ging Emily erin.
als iedereen omgekleed was gaven we elkaar nog een knuffel en we gingen allemaal slapen.