Lauren's pov

"ze willen toch zo graag dat we voor hen koken, en als we nu eens te veel zout in het eten doen en peper enzo en ze het hun dan laten opeten dan zullen ze wel niet meer lachen denk ik"zei ik met een grote lach op mijn gezicht.
"super idee"zei Emily.
"gaan we dat dan doen?"vroeg ik.
"ja,is goed" zei ze.
na ongeveer nog een uurtje op het strand te hebben doorgebracht gingen we naar huis.
ik en Emily zeiden tegen de jongens dat we gingen koken.
oke als jullie koken is het altijd lekker zeiden ze terug.
maar vanavond niet zo lekker voor jullie dacht ik bij mezelf.
ik liep naar Emily haar kamer om te vragen of ze me wilde helpen.
ze wist natuurlijk al lang van het plan.
vanavond zouden wij hun terug pakken van wat ze deze middag op het strand hebben gedaan met ons.
ik een Emily liepen al lachend de keuken in.
"waarom lachen jullie zo?"vroeg Liam.
"gewoon"zei ik.
"oke dat is raar want normale mensen lachen niet zoveel zomaar en zeker niet nu jullie allebei zo aan het lachen zijn."antwoorde hij.
het eten is binnen een halfuurtje klaar riep ik nog snel toen hij naat boven liep.
als hij weg was zei ik tegen Emily tijd voor ons plan en we begonnen met veel plezier aan het eten.