OO9.

Alhena Zwarts.

Het kan niet. Het is onmogelijk om met iemand samen te werken die je niet kan uitstaan. En het komt er nog bij op dat ze in Gryffindor zit en ook nog eens geen goede familie heeft. Alles is mis. Ik wacht mijn kans af tot de les voorbij is, zodat ik McGonagall rustig kan aanklampen. Collins weigert me ook maar een blik te geven en doet alsof ze de les heel interessant vindt, maar ze wisselt wel blikken uit met een vriendin van haar. James leek ook niet echt vrolijk te zijn met zijn partner. Wanneer de les is afgelopen storm ik meteen naar het bureau van McGonagall, zonder te wachten tot alle andere leerlingen het lokaal uit zijn. Ik zet mijn handen voor haar op het bureau en weiger mijn ogen van haar gezicht af te halen.
‘Ik weiger om met haar samen te werken,’ zeg ik met een duidelijke stem. McGonagall zet haar kleine brilletje even af en kijkt me ernstig aan.
‘Als u problemen met uw partner hebt, zal u het toch echt zelf moeten oplossen.’ Ik weersta de neiging om op haar bureau te slaan. Ik haal even diep adem terwijl ik een smoesje probeer te verzinnen dat misschien succes zou hebben.
‘Luister, het zou een veel beter idee zijn mij met Sirius te plaatsen. Sirius zou anders alleen maar aandacht hebben voor het meisje waar hij nu mee zit, ik zag hem kijken, en dan alsnog een slecht cijfer halen.’
‘Dat is zijn eigen verantwoordelijkheid, net zoals het uw verantwoordelijkheid is uw onenigheden te vergeten voor het project.’ Het wordt steeds moeilijker om niet te schreeuwen naar het mens.
‘Ik denk,’ zeg ik zo kalm mogelijk, ‘dat het voor iedereen beter is als ik iemand heb met wie ik niet de hele tijd ruzie heb.’ Ze lijkt nog steeds niet overtuigd en haar ogen blijven me schattend aankijken. ‘Hoorde u onze discussie in de les niet? Als het zo doorgaat doe ik haar nog wat aan,’ sis ik.
‘En aan wie lag die discussie?’ McGonagall kijkt streng zoals alleen zij dat kan. Op een bestraffende manier.
‘Het was haar fout, ik kan niet met haar samenwerken,’ zeg ik tegen haar.
‘Is dat niet erg tegenstrijdig, juffrouw Black?’ Ik wilde mijn mond al opendoen om iets terug te zeggen toen ik besefte dat ze gelijk had. Met dit gesprek kwamen er juist meer problemen bij. Ze knikte even overtuigd en draaide zich toen om om haar boeken op een nette stapel te leggen. ‘Ik wil hier geen discussie meer over voeren, als u problemen hebt lost u het op met uw partner.’
Ik knars met mijn tanden en begin het op de laatste tour te gooien. ‘Mijn ouders zullen dit nooit goed keuren, en ik zal hen schrijven,’ zeg ik op een kalme toon tegen haar. Misschien klonk het iets te brutaal en intimiderend, want McGonagall stopte onmiddellijk met het op orde brengen van haar boeken en ging rechtop staan. Even lijkt het alsof ze iets wil gaan zeggen, maar dan kalmeert ze en gaat verder met haar boeken.
‘Dan zal ik uw ouders hetzelfde antwoord geven,’ zegt ze rustig. Ik open mijn mond om nog iets te zeggen, maar McGonagall is me voor. ‘Dag, juffrouw Black.’
Ik draai me om naar de deur en trap tegen de houten kist aan die daar staat, alleen maar om haar even dwars te zitten. Er staan geen andere studenten voor de deur en ik gooi de deur weer achter mij dicht, zodat het geluid in de hele gang doorklinkt. Waar zou Sirius nu zitten? Het lijkt me heel sterk dat hij al begonnen is met de opdracht in de bibliotheek, dus besluit ik om hem te gaan zoeken bij het meer.