055 Elvyne de Elementa

Ik rolde me op in het gras en deed mijn ogen dicht. Meteen kreeg ik een vervelend beeld op. Van nóg ergere jongens dan Fox. Mensen uit mijn 1e weeshuis. Haha, wat krijgen wij een plezier! riep een jongen naar me. Rino. Gelijk doe ik mijn ogen open. Het ging een laaange nacht worden. Of? Maar Tanin zal daar zijn. Maar daar kan hij niet in mijn hoofd lopen neuzen. Waarom moest Fay nou alles zeggen! Ik besloot toch maar te gaan. Ik deed mijn ogen dicht en vertrok. De kamer was nog steeds hetzelfde, met boeken en lekkere stoelen. En Tanin. Ik negeerde hem en ging in een stoel zitten, mijn boek, Twilight, lag er nog steeds, van gisteren. Ik sloeg het boek open en begon ging comfortabel zitten. Ik wierp een snelle blik op Tanin en wendde hem gelijk af. Hij keek naar mij. 'Waarom ben je weggelopen?' vroeg hij. Ik negeerde hem. 'Waarom?' vroeg hij weer een keer. Ik negeerde hem nog steeds. Ik hoorde een paar voetstappen en mijn boek werd met een klap dichtgeslagen. 'Eikel, dat waren bijna mijn vingers!' roep ik hem uit. 'Antwoord.' Hij ging op zijn hurken voor me zitten en keek me boos aan. 'Ik ben niet verplicht dat te doen. Je hebt me al misbruikt.' Ik moest nu oppassen wat ik ging zeggen. 'Dat klopt. Maar je gaat het wel zeggen.' Wat een arrogantie. Ik snoof. 'En hoe wil je dat voor elkaar krijgen? Je kunt mij niet zo bevelen als een hond. En ik ben niet in je buurt. En je kunt mij niet hier houden.'
'Als je hier weggaat vind ik je door je gedachten.'
'Ik zeg toch niets.'
'Dat weet je niet. Ik blijf wel vragen stellen. Waarom gaf je toe aan die jongen?'
'Ik was moe, hij stelde de goede vragen en hij gedroeg zich normaal. Niet arrogant, niet angstaanjagend, geen playboy.' Tanin zat nog steeds voor me. Ik keek boos. Hij keek geïrriteerd. 'Hoeveel kans heb ik om mijn deal waar te maken? Zelfs Fay en Aine vinden het een idee.'
'Fay heeft mij verraden. Aine vind alleen dat het moet omdat je familie bent. En over die kans, je hebt ongeveer 5% kans lijkt me.' Hij grijnsde. 'Een kans dus.'
'Weet je dat ik me nu heel sukkelig voel dat ik je vragen beantwoord?' zei ik. 'Ik maak er een andere deal van. Jij mag altijd vragen stellen, en krijgt ook antwoord. Maar je doet dan niet irritant, laat me niet volgen en laat de keus aan mij of ik alleen ben of niet. Deal?' Mijn gezicht bleef boos staan terwijl ik dit zei en ik stak mijn hand uit. Tanin dacht even na. 'Dus we hebben de kans dat jij jezelf opsluit of weg blijft?' Ik knikte. Hij pakte mijn hand en schudde 1 keer. 'Deal.' Ik zuchtte en liet me weer in de stoel vallen. 'Dus... Waarom liep je weg?' O ja, ik moest ook éerlijk antwoorden. 'Je misbruiktte me. Als iemand jouw misbruikt, ga je toch ook niet naar diegene toe?'
'Met wie ben je allemaal bevriend geweest?' Ik vloekte hem in gedachten uit en ik bloosde. 'Fay, Aine, Jaymond en Alin.' zei ik. De laatste naam zei ik zachtjes en ik kromp een klein beetje in elkaar. Hij zat op het 1e weeshuis, waar Rino ook op zat. Hij werd ook erg gepest. Vooral omdat hij met mij bevriend was. 'Wat is er met Alin gebeurd?' Ik keek hem bang aan. 'Hij is... Dood.' Ik pakte een kussen en verborg mijn gezicht er in. Mijn schouders schokten hevig. Mijn enige vriend. De enige die mij begreep en kende. Dood. Het kwam door een gevecht toen we 8 jaar oud waren. Op de 3e etage van het weeshuis. Alin kreeg een harde duw en viel uit een open raam. Hij landde plat op zijn buik op de grond. Ik was erbij. De mensen van het weeshuis kregen mij nouwelijks weer kalm. Ik bleef maar nachtmerries krijgen en huilen en schreeuwen. De kinderen uit het weeshuis hadden nog een ding te pakken gekregen om mij te pesten. Het was het ergste. 'Het spijt me.' snikte ik en ik veegde mijn gezicht af. Tanin keek mij verbaasd aan. 'Waarom zeg je dat?'
'Ik huil.' Hij keek me nog even raar aan. 'Heb je met al die mensen te maken gekregen? Angstaanjagende en playboys?'
'Ja.'
'Wat deden ze met je?'
'Waarom denk je dat ik Aïr niet mag? Ik heb 3 erge pesters gehad. Van elke soort 1. Aïr, Indy en jij lijken er verrassend veel op. Aïr op Nathan. Nathan bedreigde me steeds met de ergste dingen. Omdat ik dat niet ging doen kreeg ik extra veel en extra harde klappen. Indy lijkt op Rino. Rino wist precies mijn zwakste plekken, waar ik het meest pijn kreeg en waar ik niet tegen kon. Of waar ze me konden breken. Welke herrinneringen ze moesten oproepen. Fox leek op jouw. Met zijn deals en arrogantie. Hij sloot me steeds op, liet me flauwvallen, en kwam er ook nog mee weg. Ik kon nauwelijks aan hem ontsnappen. Net zoals dat ik niet aan jou kan ontsnappen. Alleen maar toegeven.' Ik keek hem woedend aan. 'En zelfs Layke en Terra lijken op meisjes van de weeshuizen. Layke lijkt op Stacey. Stacey was rustig en deed zich voor als mijn vriendin. Ik ben bijna in haar trucjes getrapt. Achter me rug om vertelde ze alles over me wat ik haar vertelde. Welke blauwe plekken nog pijn deden, mijn humeur. Terra leek op de drukke en hypere Joy. Ze achtervolgde me steeds, sloot me op, maakte foto's van genante dingen. Weet je nu waarom ik jullie niet mag? Jullie niet vertrouw? Waarom ik vooral de jongens haat? Waarom ikme afzonder? Wat mijn woorden betekenen? Tot ziens.' Ik vertrok weer. Nu wilde ik weer alleen zijn. Voor nu had ik genoeg verteld. Meer dan genoeg.