6. De Vuurbeker

De eerste nacht op Zweinstein ging in alle stilte te snel voorbij. Ik werd al wakker om half zes, en hoe hard ik het ook probeerde, ik kon niet meer in slaap vallen, dus ik besloot me maar aan te kleden. Eenmaal in de leerlingenkamer, wist ik niet meer wat ik de komende twee uur moest gaan doen. Ik ging voor het haardvuur zitten en keek naar de vlammen die likte aan het hout en de stenen randen. Ik raakte verdwaald in de oranje-gele vlammen, gebruik makend van de vredige rust in de ronde leerlingenkamer, toen ineens een gewicht zich op mijn schoot plaatste. Ik schrok wakker uit mijn dagdromen en keek naar mijn schoot. Een grijze kat met tijgerachtige print op haar rug, staart, hoofd en poten nestelde zichzelf in mijn schoot. 'Jij kan tenminste slapen', zei ik lacherig. De kat keek me aan met babyblauwe ogen, die ze al snel weer dicht deed. Ik zuchtte. Had ik maar zo'n leven. Toen lachte ik om mezelf.

'Hebben jullie een beetje een goed rooster?', vroeg David. We schudden meteen ons hoofd. 'Op maandag beginnen we met een blokuur toverdranken met Zwadderich, dan een blokuur Kruidenkunde met Huffelpuf...' 'Wat is daar zo erg aan?', vroeg Chris. 'We zitten dit jaar niet in een kas, maar in de tuinen', zei ik. 'En dan Verweer tegen de Zwarte Kunsten en Bezweringen, allebei met Ravenklauw, maar dat valt dan gelukkig wel mee', eindigde ik mijn verhaal en ik nam een hap van mijn toost.

Toverdranken was in één woord een ramp. Zwadderich maakte al het geluid dat ze wilden, maar als Griffoendor ook maar te hard ademde, sprong Sneep meteen uit zijn vel. Dat lesje leerden we wel toen Dylan een potje omstootte en zo de Derde Wereldoorlog ontketende bij Sneep. Bij Kruidenkunde liepen we in de regen te zwoegen door de modder, op zoek naar Mandagora-bollen, zodat ze geplant konden worden in de kassen. Waren we nu maar in de kassen. Het was ten lange leste één uur en ik kon niet snel genoeg in de Grote Zaal aan het lunchen zijn.

De rest van de dag ging aardig normaal voorbij. Totdat we bij het avondeten kwamen. Professor klapte in zijn handen na het toetje en alle etensresten verdwenen. 'Goedenavond, Zweinstein', begon hij. 'Ik hoop dat jullie een leuke eerste schooldag hebben gehad en ik wil nu graag vertellen hoe je je kunt inschrijven voor het Toverschool Toernooi.' Meteen luisterde de hele school en de hele Grote Zaal was muisstil. Professor Perkamentus stond op, verdween een paar tellen achter een deur achter zijn stoel en kwam terug met iets bedekt door een doek. De hele school volgde het voorwerp met hun ogen. Je kon een speld laten vallen. Professor Perkamentus zette het voorwerp neer en een dreun galmde door de Zaal. 'De Vuurbeker', zei professor Perkamentus plotseling en hij haalde het doek eraf. Een stenen beker werd onthuld en toen professor Perkamentus er een klein tikje met zijn toverstok op gaf, laaide er ineens felblauwe vlammen uit de beker, die likten aan de randen van de beker. 'Hier gooi een stuk perkament in met daarop je naam, jaar en afdeling en ik wil jullie eraan herrineren, dat eersteklassers niet mee mogen doen.' Een kort en zacht geklaag kwam even van alle vier de tafels, maar dat was al snel weg, toen Perkamentus in zijn handen klapte en iedereen naar bed stuurde.