021~ Liam

Liam James Payne POV

Deze middag was niet zoals gepland, ik had meer een andere middag verwacht, dat Sophie met mij ging praten, we hadden wel veel oogcontact, maar dat hadden de anderen ook, en elke keer als ik eindelijk met Sophie kon praten of iets kon doen, kwam Harry ertussen of onderbrak Niall ons, ik heb een beetje medelijden met Sophie die deze jaloezie moest zien, of hopelijk heeft ze dat niet eens gezien.
We zijn nu alvewegen de film en ik zie Sophie elk moment lachen en net als in de auto heeft ze haar benen opgetrokken en haar armen er omheen geslagen, haar lach, haar gewelidge lach is het allermooiste wat ik ooit heb gezien en hopelijk nog blijf zien na deze week.
Als het grappige moment weg is kijkt Sophie naar mij, haar gezicht is betraand, betraand van vreugde, ze vind deze film vast heel goed, ik vind hem ook goed, en ik heb af en toe ook een traantje gelaten maar Sophie heeft het echt super erg naar haar zin, en daar ben ik blij om. oog contact. 1..2..3.. veel secondes, zonder onderbrekingen, Sophie bijt op haar lip en kijkt me aan, de tranen zijn erg zichtbaar op haar mooie licht getinte huid.
‘Oh my god, Sophie's it going well?’ Fluister ik zo zacht mogelijk maar dat Sophie het wel hoort, ze knikt en kijkt me dan verbaasd aan. ‘What Liam?’ Vraagt ze zacht met een brede grijns rond haar mond. ‘You cry at all.’ Zeg ik en ik haal met mijn hand haar tranen van haar gezicht. ‘I think this movie is really fantastic!’ Zegt ze enthousiast, ik grijns en kijk haar weer aan. ‘That is beautiful!’ Fluister ik. ‘I really sense to me. ‘I'm very happy.’ Fluistert ze terug.
‘Oh yeah?’ Vraag ik met een frons denkend aan hoe Harry en Niall reageerden vandaag. ‘Yes very much, you are all so nice, I wish I met you earlier.’ Zegt ze met een grijns wat mij ook doet grijnzen, weer hebben we lang oog contact, met mijn duim veeg ik de laatste paar tranen onder haar ogen vandaan, ik vind het zo fijn dat Sophie het leuk heeft vandaag.
Na de film staat iedereen op en doen we weer zonnebrillen op, waarna Sophie ons steeds vreemd aan kijkt, ik vertel het pas als de tijd rijp is als ze er naar vraagt, ze staat op uit haar stoel en de stoel klapt dicht, waar ze van schrikt en tegen Harry aan valt tegen Louis op de grond, Zayn, Niall en ik beginnen te lachen maar uit eindelijk help ik haar toch omhoog. ‘Sorry Soof it looked funny.’ Verondschuldig ik mezelf. ‘Thank you for helping me up.’ Zegt ze en ze slaat het vuil van zich af. ‘It does not matter.’ Zeg ik en ik kijk hoe Sophie zich omdraait.
‘Harry, Louis goes well with you?’ Vraagt ze en kijkt hoe Harry opstaat en Louis op de grond blijft liggen. ‘No. I'm in pain.’ Kreunt Louis van pijn. ‘Come on Louis you can surely take a beating?’ Zegt Zayn met een grijns. ‘Yes especially when two people fall on you.’ Klaagt Louis en Zayn helpt hem overeind. ‘Sorry Louis and Harry.’ Zegt Sophie met medelijden. ‘Never mind, it was an accident.’ Zegt Louis en klopt op haar schouder om te laten zien dat alles oké is.
‘You did make me hurt.’ Zegt Harry met een pruilip. ‘Sorry Harry I'm sorry.’ Zegt ze en volgens mij neemt ze Harry te serieus. ‘it's okay, I forgive you, just this once.’ Zegt hij met een brede grijns ‘Haha okay I will remember.’ Zegt ze en ze kijkt hem aan, lang oog contact, het breekt me, man wat hou ik van Niall hij onderbreekt hen gelukkig snel. ‘What do we do now? I'm hungry.’ ‘So do I.’ Zegt Sophie. ‘Well then we'll eat!’ Stelt Zayn voor. ‘Good idea.’ Zegt Louis. ‘Nandos?’ ‘Starbucks?’ ‘Sophie what do you want?’ Vraag ik als de jongens nog duizende andere zaakjes opnoemen. ‘Boys it makes me really does not matter but you choose.’ Zegt ze en haalt haar schouders op.‘Then just Starbucks, because we have no hungry for a whole meal.’ Stelt Louis voor. ‘True.’ Mompel ik.

703 woordjes Woah! =] Reacties Welkom! Dikke Kus Iris