1.1

‘Nick, je moet wakker worden. Je familie en vrienden hebben je nodig’ hoor ik een bekende zuivere stem in mijn hoofd galmen. Ik draai mijn hoofd en kijk om me heen, tot ik háár weer zie. Haar zwarte haren zitten mooi in model en haar felblauwe ogen stralen kalmte uit. ‘maar wie ben je?’ vraag ik. ‘daar kom je sneller achter als je denkt. Maar je moet wakker worden’ zegt ze. In haar stem rust een kalmerende harmonie. ‘zie ik je nog weer?’ vraag ik. Een zachte glimlach vormt zich om haar lippen. ‘alleen als je het écht wilt zal ik voor je verschijnen’ zegt ze en door een onverwachte bries waaien haar gitzwarte haren naar achteren waardoor een hangertje om haar nek tevoorschijn komt. Het is een sleutel met een slot, waarin beide een rood diamantje verwerkt is. ‘ik wil weten wie je bent’ zeg ik zacht, maar meer dan gemeend. Uit het niets begint haar ketting oogverblindend te gloeien en ik houd beschermend mijn hand voor mijn ogen. Als het licht weer dooft kijk ik weer naar het meisje. Ze staat nu vlak voor me en haar ketting is in tweeën gespleten. Het zijn nu twee kettingen. De ene met een sleutel en de ander met het slot. Ze pakt mijn hand en legt de ketting met het sleuteltje in mijn hand. Ze vouwt mijn hand dicht en kijkt me aan. Dan doet ze een stap achteruit en langzaam vervaagt ze met de woorden ‘wordt alsjeblieft wakker’.

Piep. Piep. Piep. Piep. Piep. Ik wordt me vaag bewust van gestreel over mijn hand en wens vurig dat het niet Helena is. Ik voel hoe het koele zilver van de ketting in mijn andere hand tegen mijn huid drukt. Ik hoor wat gerommel naast mijn hoofd en het volgende moment zegt een zware stem: ‘het gaat goed met meneer Jonas. Hij is sterk. Een ander had het niet overleeft’. ‘dat zegt u al 6 maanden lang’ zegt de stem van Joe nors. ‘Joe laat het’ zegt de stem van Kevin vervolgens. ‘bedankt dokter’ zegt de zachte stem van mijn moeder. Ik realiseer me dat zij de gene is de mijn hand vast heeft en ik kalmeer. Ik hoor de deur open gaan en het volgende moment ook iemand opstaan. ‘Helena rot op’ zegt Joe. ‘ik wil gewoon kijken hoe het met mijn vriendje is’ zegt ze zoet. ‘rot op, zei ik. En ik meen het. Als jij niet vreemd was gegaan was dit nooit gebeurd. Laat ons gewoon met rust’ zegt Joe zuur. Het blijft even stil en het volgende moment gaat de deur weer open en dicht. ‘waarom ben je zo hard voor haar?’ vraag mijn moeder. ‘hard voor haar?! Zonder haar was dit alles niet gebeurd! Nick heeft dit niet verdient. Zij heeft Nick niet verdient. Ze moet gewoon oprotten’ zegt Joe boos. ‘hij heeft wel gelijk mam. Helena heeft alleen maar ellende gebracht, ondanks dat het een leuke meid kon zijn’ zegt Kevin. En gelijk heeft hij. Ze mag ophoepelen. Ik hoef d’r niet meer. Ik hoor hoe Joe weer gaat zitten en voel zijn hoofd vlak bij mijn hand. Met de grootste moeite til ik die eens op en snel gaat Joe overeind zitten. ‘Joe, wat doe je?’ vraagt Kevin verbaast. ‘Nick…’ stamelt hij.