Inzending Opdracht 1 Squib

Squib39 minuten geleden
Opdracht schrijfwedstrijd - Bordeauxrood

Laura Alphe

Ik zat met een dampende kop koffie voor de televisie. IK had 's avonds nou niet bepaald iets beters te doen. Ik genoot bovendien ontzettend van een avondje ik houd van holland met een koekjesdoos en een heleboel koffie. Ik verwachtte absoluut niets bijzonders van deze avond maar natuurlijk ging op dat moment mijn mobiel af. Blijkbaar had mijn beste vriendin en collega me een sms gestuurd. Ik opende het bericht nieuwsgierig, ze stuurde me nooit een bericht op zaterdag. Meid jij gaat vanavond niet alleen zitten te sippen voor de tv, kleed je mooi aan want over een half uur sta ik voor je deur om met je te gaan stappen. Beth.
Ik schudde mijn hoofd, Beth leek nog steeds niet door te hebben dat we niet meer de twee drieëntwintigjarige jonge vrouwen waren die twaalf jaar geleden toevallig een baan in hetzelfde bedrijg hadden gekregen en sindsdien beste vriendinnen waren maar omdat ik er wel vertrouwen in had dat Beth van elke avond een leuke avond kon maken ook al waren we dan niet meer die twee meiden begin twintig. IK schoot dus zo snel mogelijk mijn kledingkast in om iets feestelijks te vinden. Na een tijdje had ik een leuke bloes en rok met een stel hakken eronder gevonden. Ik deed snel een armband om en mijn oorbellen in. Met een lichte make-up en mijn haar gewoon los was ik wel tevreden. Ik stopte mijn OV-chipkaart in mijn tas omdat ik wist dat ik met de wilde, ongebonde en nogal impulsieve Beth waarschijnlijk met de bus naar huis moest omdat ze een leuke man tegen was gekomen, bij nader inzien had ze misschien toch behoorlijk wat weg van de jonge vrouw die ze ooit was.

Een uur later zaten Beth en ik aan de bar met een drankje. Gelukkig had ze me dit keer niet meegesleurd naar een tent waar je oud leek wanneer je ouder was als zeventien en waren hier voornamelijk volwassenen, van mensen aan het einde van de twintig tot mensen van een jaar of vijftig. 'Die man daar staart naar je,' zei Beth en ze bewoog haar hoofd opzij. Toen ik in de richting van waar nogal mislukte en niet subtiele hoofdknikje keek zag ik dat er inderdaad een man naar me aan het staren was. 'Die valt onder de categorie eye-candy,' zei ze. 'Ga met hem praten.'
Ik zuchtte even. 'Eye-candy was het woord dat we gebruikten toen we drieëntwintig waren Beth. Is het niet tijd om daar iets volwassener over te praten? Hier zal je absoluut niemand anders vinden die zo'n woord nog gebruikt.'
'En dat maakt ons twee uniek waardoor wij vanavond allebei met een knappe vent in ons bed liggen dus ga nou met hem praten.'
Ik schudde mijn hoofd, ik had echt geen zin om eerste met en man te flirten en hem daarna van me af te duwen dus beter was er snel een man die haar even kon afleiden zodat ik weg kon glippen met mijn OV-chipkaart. 'Laura Alphe?' vroeg een warme, overduidelijk mannelijke stem en ik draaide me om waardoor ik recht in de ogen van de man van daarnet keek. 'Ja, ken ik jou?'
'Ik denk niet dat je me nog herinnerd,' zei hij en hij haalde zijn hand door zijn haar. 'Ik ben Willem Thijssen.'
Die naam liet een belletje bij me rinkelen. 'De jongen die uitgleed in de kantine op zijn eerste schooldag?' vroeg ik verbaasd.
'En zijn koffie over jouw shirt morstte bij die slimme actie van hem, waarom herinnert iedereen zich altijd die ergste dag uit mijn leven?'
Ik glimlachte en op de een of andere manier had Beth zich uit de voeten gemaakt wat ik trouwens pas door had op het moment dat Willem op haar plaats ging zitten. 'Hoe gaat het tegenwoordig met je?' vroeg hij.
'Het gaat goed, ik heb intussen al twaalf jaar dezelfde baan, niet het geweldigste wat er is maar wel stabiel en het is wel gezellig met mijn collega's zoals Beth.'
HIj knikte. Ik kon me niet herinneren dat hij zo knap was geweest tijdens de Middelbare School en zelfs toen was hij absoluut niet leijk en een van de populairste jongens van school. 'En hoe gaat het met jou?'

Drie uur later stapte ik Willems auto uit, BEth was spoorloos verdwenen en Willem had me heel beleefd aangeboden om me een lift naar huis te geven omdat het toch op zijn route lag. 'Wil je anders nog iets drinken? Ik heb volgens mij nog een goede fles wijn liggen, het jaar weet ik niet uit mijn hoofd.'
'Ik zou wel gek zijn om een goede wijn af te wijzen,' zei hij en hij kwam ook de auto uit.

De wijn was inderdaad goed en kwam trouwens uit 1967. Tegen de tijd dat we aan ons vierde glas begon was ik al behoorlijk aangeschoten en op de een of andere manier landde mijn lippen op de zijne. Hij zoende me terug en legde zijn handen op mijn heupen. Ik begon de bovenste knoopjes van mijn bloes open te knopen en meteen duwde hij me weg. 'Ik kan dit niet Laura,' zei hij
'Heb je een vriendin?' vroeg ik lichtelijk teleurgesteld.
'Nee, ik.... ik ben nog maagd.'
Mijn mond zakte open, hij had op de middelbare elke week wel een andere vriendin en hij was nog maagd? 'Waarom is dat zo moeilijk te geloven?'
'Ik weet waar je aan denkt maar die meiden dumpten me allemaal omdat ik niet verder wilde.'
'Maar je bent dus 35 en nog steeds maagd?'
HIj knikte. 'Er was nooit iemand waarbij ik me zeker genoeg voelde.'