12. Op weg naar de manege

12.
Heleen blijft maar praten. Hoe komen ze hier nu onderuit ? ik drink nog wat van mijn thee. Hij is wel lekker warm. “En wist je dat Oma over twee weken weer op bezoek komt ? gezellig he !” Julia knikt alleen maar . Maar Heleen lijkt het niet te merken. Ik kijk op de klok. Shit het is al kwart over 10. Ik gebaar naar Julia dat ze op de klok moet kijken. Ze schrikt. Dadelijk is ze al weg en zit Sancho onder het bloed of is hij zo gewond dat hij iets gebroken heeft of heeft ze precies op een verkeerde plek gaslagen en dood of ze geeft hem misschien drugs of vergiftigd hem. Mijn ideeën worden steeds gekker. Als ik niet uit kijk zit ik dadelijk echt in het gekkenhuis. Ik weet wat ! ik gaap, “Ik ben zo moe zullen we naar bed Julia” Julia knikt snel “Ja uhm” ze gaapt een beetje raar “Ik ben ontzettend moe , bedankt voor de thee mam” en ze geeft Heleen een kus. Ik knik “Bedank Heleen voor de thee” “Natuurlijk meiden” zeg geeft ook mij een knuffel. “Welterusten” “Welterusten ” roepen wij.
“Kom we gaan maar zonder zadel dadelijk is ze al weer weg” Roep ik. Julia zucht “Ik heb nog nooit zonder gereden” “Shit! Sorry jij kan er nou echt niks aan doen” “Wat nu ? ” “Ik neem Chanel , die is nog opgezadeld mijn vader ging haar nog longeren met haar met zadel.” “Nee Juul dat doen we niet kom we zadelen Stanley en Jacob gewoon maar snel op” “Nee” zegt Julia vastbesloten “Het lukt wel , tot zo” en ze loopt naar Chanel toe. Snel zadel ik Jacob op en doe zijn hoofdstel om. Ik stijg op “Kom Juul ” Julia klimt op Chanel en in volle galop rijden we over het eerst weiland. “rustig Chanel ” probeert Julia haar te kalmeren. “Moet ik haar nemen ?” “Omdat je beter kunt rijden ,zeker ! ” ik schrok van haar botheid . dit had ik echt niet verwacht van Julia “Sorry , super erg het spijt me, het was niet de bedoeling ” ik knik even “We vergeten dit en concerteren ons op het plan” ik was nu ook stil als Julia weer tegen Chanel zei dat ze rustig moest worden. We waren inmiddels bij het riviertje aangekomen. “Oeh-Oeh ” het was een uil. Chanel,s ogen werden groot. Ze keek angstig om zich heen , bokte en ging ervandoor, met Julia er nog op! “Julia ! Julia ! ik kom je helpen , blijf rustig.” Ik spoorde Jacob aan en algauw galopperen we naast Julia met een nog steeds bange Chanel. Niet te geloven , hoe snel Jacob was. Ze dacht dat Julia overdreef om haar paarden een beetje beter te maken maar er was niks van aangedikt in het verhaal. Ik probeerde de teugels te pakken maar greep mis , nog een keer dan maar , weer mis. “Praat rustig tegen haar en trek rustig en zachtjes aan de teugels maak kleine ophoudingtjes ” Julia deed wat ik zei en Chanel ging in draf over en toen stap. Ze schudde tevreden met haar hoofd , zij was blijkbaar wel blij dat ze even kon uitrazen “Geld dat aanbod nog ?” vraag Julia. Dus ik nam Chanel over en zij reed op Jacob verder naar de manege