211. || Rainbows ||

"Zayn, dat lijtk me geen goed idee..." zei Lou met een ernstig gezicht, maar Zayn leek het niet te horen en sleepte Liam mee de kast uit. Toen de deuren open gingen werd de muziek harder. Het feestje was zonder ons gewoon door gegaan. Gezellig hoor.
Niet dat ik iets anders had verwacht....
Ik tilde de zoom van mijn mooie jurk weer op en baande me een weg de kast uit. Tussen alle mensen liep ik door naar de keuken. Iedereen keek me natuurlijk aan alsof ik.... tjsa, een jongen in een jurk was.
"Kon Niall, ik ga je opmaken." zei Daan met een grijns en trok me weer de keuken uit. Ik liet me overrompeld mee sleuren en struikelde bijna over mijn eigen voeten. Wat wil je, met die hoge hakken en een persoon die er totaal niet mee overweg kan. Laat staan er ooit op gelopen heeft. Ik ben nou eenmaal een jongen die geen jakken draagt.
Had je niet verwacht hé?
Daan trok me de badkamer in, stuurde een zoenend stel eruit en plaatste me met mijn kont op de wcbril. Ze begon wat te rommelen in de kastjes en laatjes en haalde er van alles en nog wat uit dat ik nog nooit gezien had, laat staan gebruikt.
"Eeuhm, is dit wel zo'n goed idee?" vroeg ik aan Daan toen ze mijn haar tot een piekerig kapsel zette, maar het daarna toch weer plat deed. "Natuurlijk. Kun je lol hebben." zei ze terwijl ze een pruik uit een kastje haalde. Oh god...
Ze zette hem op mijn hoofd en stopte al mijn eigen plukken eronder. Gadver, dat jeukte. Ik wou op mijn achterhoofd gaan krabben, maar Daan tikte nijdig op mijn vingers. "Afblijven." zei ze en begon aan mijn gezicht. "Ogen open houden." instrueerde ze en begon met een klein borsteltje mijn wimpers zwart te maken. Mijn ogen wouden knipperen, maar Daan's waarschuwende blik zorgde ervoor dat ze dat niet durfden.