003.

Die maandag moeten we weer naar school. Ik kleed me aan en doe mijn make-up. Mijn haar doe ik in een slordige knot, zodat ik er geen last van heb.
"Anastasia, opschieten!" roept mijn vader van beneden. Hij zou me naar school brengen vlak voor hij naar zijn werk zou gaan. Ik ren naar beneden en prop nog een banaan in mijn mond. Mijn vader staat al lachend in de deuropening te kijken naar me.
"Vergeet je jas niet," zegt hij als ik bij de deur ben. Ik zucht en pak mijn leren jasje die ik snel aandoe. We lopen met z'n tweeën naar mijn vaders auto. Ik glimlach als ik de luxe auto zie, mijn vader heeft altijd al wat met luxe spullen gehad. Hij is een beroemde schrijver dus hij verdient wel aardig wat. Ons huis is ook niet zo klein, zeg maar een grote villa. En natuurlijk krijg ik altijd de nieuwste spullen, maar toch blijft mijn vader de lieve vader die hij altijd was.
Op school aangekomen staan Lily en James al te wachten. Ik geef ze een knuffel en we lopen naar binnen. Voor ons lopen Jackson en Grover, zijn gehandicapte vriend.
Ik geef Lily een blik - die ook een hekel aan die jongen heeft - en we grinniken. "Hé Jackson," roept Lily. Hij draait zich meteen om en kijkt ons smerig aan. "Wat moet je, Thompson?" sneert hij.
Lily kijkt hem boos aan en loopt naar hem toe. "Sla geen toon tegen me aan, Jackson. Ik pik dat niet," snauwt ze. In haar ogen verschijnen zowat vlammetjes. Jackson kijkt haar uitdagend aan. "Wat wou je doen dan? Me slaan?" grinnikt hij.
"Eh, ik wil niet veel zeggen maar je kent haar woedeaanvallen toch?" grijnst James. Er verschijnt een beetje angst in de ogen van Jackson maar hij stapt niet terug. Grover daarentegen begint inmiddels al aan zijn arm te trekken. "Kijk, je gehandicapte vriendje is tenminste verstandig," zeg ik grijnzend.
Jackson kijkt me woedend aan en loopt naar me toe. "Hij is niet gehandicapt, hij loopt alleen op krukken," sist hij.
"Gehandicapt dus," zeg ik verveeld. Hij haalt naar me uit en ik weet hem te ontwijken. "Oh dat had je niet moeten doen, loser," gromt Lily.
Ze springt boven op hem en slaat hem een paar keer in de gezicht. James springt naar voren en haalt Lily van hem af. "Dat was maar een waarschuwing, Jackson. Doe mijn vrienden ooit nog pijn of ook maar doe je een poging en ik hak je kop eraf."
Ik loop met Lily en James mee naar het lokaal. "Lily, echt. Je moet je woedeaanvallen proberen in de hand te houden. Je wordt nog een keer geschorst," zeurt James tegen Lily. "Laat haar, als zij die Jackson een pak rammel wilt geven en dan geschorst wordt dan is dat haar probleem."
James rolt met zijn ogen en gaat op zijn stoel zitten. "Ik werd vanmorgen nog aangevallen door zo'n rotfurie. Ik denk dat sinds we hier met z'n drieën zijn dat onze geur sterker wordt." Ik zucht. "Ja, ik denk het ook, maar opsplitsen helpt ook niet," grinnik ik. Lily rolt lachend met haar ogen. "Wat zitten jullie te zeuren zeg, als er zo'n monster aankomt dan pakken we hem mooi met z'n drieën. Daar trainen we toch voor?"
"Ja dat is waar," zucht James.