Devotion

Plannen werden gemaakt, uitgestippeld tot in de kleinste details. Aangezien niemand wist wanneer Jasper zou terugkeren en Alice geen helder zicht op zijn plannen kon krijgen, moest alles snel gebeuren. Ze waren vastbesloten alles klaar te hebben voor zijn terug keer. Zodat ik alsnog kon vertrekken wanner ik hem niet kon overtuigen.
Alice leidde me naar mijn kamer waar ze me op de zetel hielp. In een snel tempo, plaatste ze een koffer en een handtas naast me. Ze vulde ze in een recordtempo met alle spullen die we nodig zouden hebben op onze reis en kwam toen naast me zitten. Ze sloeg haar arm om mijn schouder en keek me onderzoekend aan. 'Hoe gaat het nu met je?'
Ik slaakte een diepe zucht en staarde naar mijn vingers die onrustig aan het koortje van mijn blouse trokken. 'Ik weet het niet. Ik weet niets.' Hulpeloos keek ik Alice aan. 'Ik ben bang om weg te gaan zonder Jasper, bang om niet bij hem te zijn. De andere kant van Amerika is zo ver weg, zo vol raadsels voor me. Wat gebeurd er als we daar zijn? Houd ik het zo lang vol?' Er ontsnapte weer een zucht aan mij lippen. 'Er zijn zoveel vragen die door mijn hoofd spoken en wanneer ik denk een antwoord te hebben gevonden, duiken er alleen maar meer vragen op.'
Alice keek me begrijpend aan. 'Je moet wat je voelt niet opkroppen Dawn. Als je voelt dat die vragen te pijnlijk zijn om aan Jasper te stellen, kan je altijd naar mij komen. Dat weet je toch?' Ze trok me wat dichter tegen zich aan en wreef zachtjes over haar rug. 'Jij bent mijn zus nu. Voor jou ga ik door het vuur. Letterlijk als dat moet.' Haar woordspeling ontging me niet. Vuur was de ergste vijand van de vampier. Erger dan weerwolven, misschien zelfs erger dan de Kinderen van de Maan.
'Niemand weet wat we gaan vinden. Misschien wel niets. Toch geef ik de hoop niet op dat er werkelijk informatie te vinden is over je. En die informatie gaan wij zoeken en vinden. Je zal beter worden Dawn en daar ga ik je bij helpen op elke mogelijke manier. Jasper hoeft zich geen zorgen te maken.'
Ik knikte zachtjes.
Een harde knal weerklonk door de kamer. Ik schrok op en keek naar Jasper die met een gepijnigd gezicht naar de koffers keek die gepakt klaar stonden.
Alice kneep zachtjes in mijn hand en vertrok, na Jasper troostend over zijn schouder te hebben gewreven.
Jasper kwam naast me zitten en keek me teneergeslagen aan. 'Je gaat weg.'