The new kid *20*

Woensdag. Voor de eerste keer in mijn leven was Mr. Smith blij met met wiskunde werk. Hallelujah to Mike. Alice en ik waren na school nog met Jeff en Jess lol aan het maken op het schoolplein.
'Maar had je dat echt gedaan?' vroeg Jess bewonderend aan Jeff. Jeff glimlachte breed waardoor zijn tanden heel erg wit afstaken tegen zijn donkere huid.
'Opschepper.' Had ik zachtjes in Alice haar oor gefluisterd. Ze grinnikte.
'Wat? Het is echt gebeurd.' Door die reactie schoten Alice en ik in de lach.
'Geloven jullie hem niet?' vroeg Jess die het voor Jeff opnam.
'Tuurlijk geloven we het.' Het klonk niet zo overtuigend omdat ik en Alice onze lach niet zo goed in konden houden. Ik bedoel wie zou er nou geloven als Jeff, van alle mensen, zou zeggen dat hij in New York een top-model had gekust.
'Nou, ik geloof je wel.' zei Jess terwijl ze breed naar hem ging glimlachen. Als ik niet beter wist zou ik zeggen dat Jess verliefd op Jeff was. En wist niet beter. Ik stoote Alice aan en ging met me ogen over hun heen. Ze volgde mijn blik en haar ogen knepen een beetje samen. Opeens gingen ze wijd open staan en draaide ze haar hoofd naar mij toe. En toen ze eenmaal in mijn ogen keek begon ze heel breed te grijnzen. Ik kon niets anders doen dan haar na te doen. We zaten elkaar aan te grijnzen toen Jeff of Jess ging kuchen.
'Ja.' vroeg Alice schijnheilig.
'Wat is er zo grappig?'
'Niks.' zei ik net zo schijnheilig als Alice. Albij hun ogen knepen samen wat er heel erg komisch uit zag waardoor Alice en ik begonnen te lachen.
'Zeg of ik doe je wat aan.' Had Jeff drijgend gezecht.
'Gewoon, dat je een zwerver voor een top model had aangezien.' loog Alice snel. Jeff balde zijn vuisten en zijn uitdrukking werd kwaad. Jess ging gelijk proberen om hem gerust te stellen. Wat werkte. Ik keek naar Jeff ging echt op zijn gezichtsuitdrukking letten. Zijn ogen waren zachter als hij naar Jess keek. Was hij ook gevallen voor haar? Ik voelde dat Alice mij aanstote.
'Ik zag het al.' zei ik tegen haar zonder haar aan te kijken. Ik hoorde dat Alice bewoog en ik draaide mijn hoofd. Ze zat, letterlijk, op en neer te springen. 'Alice, zo spannend is het ook weer niet.' Alice begon breed te grijnzen waardoor ze liet blijken dat het wel spannend was. Ze was echt onverbeterlijk. Ik wist zeker dat ze nu bezig was met een koppelplan voor Jess en Jeff. Ik had nu al medelijden met ze, waar zou ze mee op komen? In de tussentijd was Alice gestopt met springen en was ze in haar handen aan het vrijfen als een slechterik die een duivelsplan aan het bedenken is, waar ze waarshijnlijk ook mee bezig was. Jeff en Jess waren met opgetrokken wenkbrouwen naar Alice aan het staren. En ik...Ik was mijn hoofd aan het schudden van ongeloof. Ik keek op en de andere deden het ook we keken elkaar even aan en schoten daarna allemaal in de lach door de vreemde situatie.
'Maar ik moet gaan.' zei Jess. 'Straks word mijn moeder nog kwaad.'
'Zal ik met je mee lopen?' vroeg Jeff gelijk. Ik kon er niets aan doen dat ik moest grijnzen.
'Graag.' Jess was licht aan het blozen.
'Nou... we zien jullie morgen wel weer.' zei Alice die ze waarschijnlijk zo snel mogenlijk bij elkaar wilden hebben.
'Morgen.' zei Jeff nog en toen gingen ze weg. Ik zwaaide ze nog uit maar toen ze uit zichtveld waren ging Alice meteen beginnnen met haar plan uit te leggen.
'En als we nou zorgen dat we met z'n 4 uit gaan en dat wij dan eerder weg gaan zodat ze samen zitten?'
'Alice, ben je helemaal gek geworden?'
'Nee, ik wil ze gewoon bij elkaar hebben.' zei ze schijnheilig. 'Is dat zo slecht van mij?'
'Laat het ze zelf uitzoeken wij hebben onze eigen zaken.'
'Of als we ze moed inpraten dat ze elkaar uitvragen?' dacht Alice hardop na.
'Luister je wel naar me?'
'Huh, zei je wat?' Ze keek op.
'Ongelovelijk, echt ongelovelijk.'
'Wat?'
'Jij bent echt veel erger in doorstreven dan iemand anders.' Ze begon te grijnzen.
'Onverbeterlijk.' En ik liep weg. Alice volgde me terwijl ze allemaal ander plannen zat te bedenken terwijl ik zachtjes zat te mompelen over hoe erg ze wel niet was. Eenmaal aangekomen had ze me overgehaald om er aan mee te doen. Alice kon je niet tegenhouden als ze eenmaal een keuze had gemaakt. Ze was van plan om Mike er ook in mee te krijgen. En het zou haar ook wel lukken ook. Ik zuchte innerlijk. Ik kende dit van haar al jaren. Toen we klein haalde ze me ook voor alles over. Als ze weer een idee had moest ik gelijk mee doen. Ze was de hele dag bezig met plannen bedenken, natuurlijk waar ik allemaal aan mee moest doen. Die dag had Mike niet gebeld, we hadden wel het nieuws gezien maar veel informatie werd er niet prijsgegeven.
Ik maakte mijn huiswerk en ging toen naar bed. Ik was doodop door Alice haar drammerigheid. Ik kon jammer genoeg niet gelijk in slaap vallen. Mijn gedachten gingen steeds weer naar Mike en Lilly. Ze hadden we een beetje het zelfde soort gezicht maar ik durfde te wedden dat Mike veel aardiger was en liever en veel veel geweldiger was. Ik begon haar echt leuk te vinden. Niet alleen omdat ze knap was maar ik vond het geweldig om bij haar te zijn. Ze was aardig, ze was vriendelijk, ze had een geweldig gevoel voor humor en en en aaw. Ik was gewoon helemaal gek van haar.
Niet dat ze mij zou willen. Zij zou iemand willen die net zo geweldig was als haar en dat was ik duidelijk niet. Maar hoe zou het zijn? Als de mogelijkheid er wel was dat ze mij zou willen een saai dorpsjongetje. Om haar hand vast te houden, samen door de omgeving van Texas te lopen. Of haar zoenen. Niet dat het ooit zou gebeuren maar als... mijn lippen zachtjes die van haar raken. Om dan mijn armen om haar middel heen te slaan nooit meer loslaten. Ik schudde mijn hoofd. Maar dat zou altijd een fantatie blijven hoe erg ik ook wou dat het echt was. Ik draaide me om.
Ik wou slapen maar ik kreeg haar niet uit mijn hoofd. Telkens als ik bijna in slaap viel kwam haar gezicht weer in mijn gedachte en kreeg ik een soort vreemde adrenaline kik in mijn hersens. Alsof ik alleen wakker was met mijn hoofd en mijn lichaam diep in coma lag. Haar gezicht was zo...zo. Ik kon er geen goed woord bedenken. Het was natuurlijk prachtig maar er klopte iets niet. Of de bril die ze op had er niet hoorde of dat haar ogen niet bruin hoorde te zijn, haar haarkleur anders hoorde te zijn. Natuurlijk klopte daar niets van maar er was... iets waar ik mijn vinger niet op kon leggen, iets dat niet klopte. Terwijl ik zat te tobben ging de tijd snel verder. Tegen de tijd dat ik het opgaf was het al weer 2 uur. Ik kreunde. Zo hield ik nog echt veel van mijn slaap over. Ik voelde hoe ik langzaam aan weer weg begon te zinken. En daar was ik blij voor. Nog net voor ik éindelijk weg was zag ik Mike's gezicht maar het was anders. Ik was al te ver weg om het verschil te zien maar er was iets. Iets prachtigs...