1.7

Ik laat me op mijn bed ploffen en voel de tranen sneller stromen. 'Amy?' vraagt Cameron en komt de kamer in lopen. Hij heeft een kop beet en zet die op mijn nacht kastje. 'Wat is er toch tussen ons?' vraagt hij en schud zijn hoofd dan. 'Onze vriendschap lijkt wel te eindigen,' mompelt hij. 'Zonder enige weerstand.' 'Ik weet het.' mompel ik en neem zijn hand vast. 'Ik leerde je kennen op straat en we werden beste vrienden maar het lijkt steeds meer weg te vagen.' mompelt hij en kijkt me aan. Zijn ogen glinsteren van de tranen en snel knippert hij ze weg. 'Cam?' vraag ik hem en hij kijkt me snel aan. 'Nee niks.' mompel ik en kijk weg. Hij zucht en staat op. 'Amy?' roept mijn moeder door het huis. 'Boven!' roep ik. 'Oke!' word er terug geroepen en haar hakken klikken op het laminaat. Ik zucht en kijk naar de grond omdat ik niet weet wat te doen. 'Zullen we naar de bioscoop?' vraagt hij me. Ik schud mijn hoofd en zucht dan. 'Ik heb niet zoveel zin.' mompel ik en kijk naar onze handen die elkaar stevig vast houden. Cameron's telefoon gaat en snel neemt hij hem uit zijn zak. 'Mijn moeder, moet eten, zie ik je straks?' vraagt hij me. Ik knik en voel zijn lippen even mijn wang aanraken. 'Tot straks.' glimlacht hij waterig. 'Eetsmakkelijk.' glimlach ik nep. Hij knikt en loopt de kamer dan uit.