*17b* The beginning of the End.

Als June eindelijk gaat zitten krijg ik de kans om mijn verhaal te doen. 'Het begon allemaal met je geboorte' begin ik. 'Je ouders waren zo blij met je maar tegelijkertijd ook heel bang, want jij was nummer 6 als maand zeg maar.' Ik zie haar knikken want wat ik net zei klopt de maand juni komt als nummer 6. 'Maar ook gelijk de jongste. De wijze mannen zorgde ervoor dat jouw helemaal niks overkwam, maar er was een verrader'. June kijkt me aan en vraagt: Een oude man? Dat is toch mijn vader? Ik glimlach zwakjes naar haar en zeg:'Als hij jou vader is dan ben ik de kerstman. Hij heeft jouw ouders ontvoerd en is toen voor jou gaan zorgen. Toen je bewusteloos raakte en in het ziekenhuis kwam was dat de beste kans die ze ooit hebben gekregen, jij bent anders dan die andere 11 June, jij bent de middelste in de maanden en de jongste en als het goed is bezit zij hele speciale krachten'. Ik zie June wit wegtrekken ik weet dat dit niet lang meer duurt of ze moet even gaan liggen. Ze kijkt me aan en nu komt de meest gevreesde vraag:'Wat hebben jullie ermee te maken?' We zijn niet je echte zusjes, we komen uit een andere familie namelijk de familie van je baas, we zijn zijn dochters. Maar daar gaat het nu niet om, mensen zoals jij kunnen mensen verleiden met hun stem als je veel geld wil verdienen of mensen aan je voeten wil werpen is dat heel belangrijk. En Marc wist ook jou ware identiteit en daardoor kregen jij en jouw ''vader'' ruzie en kreeg je die hersenschudding. Door dat zouden ze jouw helemaal kunnen hersenspoelen, ergens diep vanbinnen wist je dat ze niet jou echte ouders waren. Ze waren al op weg om jou gave af te pakken. Het was toch niet gelukt want ze gaven jou de verkeerde jurk. Dit is jou echte jurk'. Ik geef haar een mooie korte zwarte jurk met een paarse band.De andere doen hun jas uit en je ziet ook al die jurken alleen in een andere kleur en de jongens hebben een zwart pak aan maar met een zakdoekje in andere kleuren. June kijkt ons allemaal aan met tranen in haar ogen en zegt dan zacht:'Dankjewel voor alles'. Ik kijk op de klok en zeg dan oke we gaan. Marc blijf jij bij June voor het geval dat? Dankbaar kijkt Marc me aan en zegt oke is goed. Ik loop als de laatste de deur uit en zeg: 'dag June je zult altijd mijn kleine zusje blijven!'