1.4

Vermoeit laat ik me op bed ploffen en voel Cameron's handen aan mijn knoop friemelen. 'Wat doe je?' mompel ik en duw mezelf iets omhoog. 'Je broek uit,' grinnikt hij en trekt mijn broek naar beneden. 'Zo.' mompelt hij en trekt mijn shirt over mijn hoofd. 'Thanks.' mompel ik en laat me terug vallen in het matras. Cameron hoor ik weg lopen en dan de kastdeuren open en dicht gaan. Cameron trekt een shirt over mijn hoofd en snel steek ik mijn armen in de gaten en zucht dan. Cameron trekt zijn shirt, broek en schoenen uit en komt dan naast me liggen. 'Trusten.' mompelt hij en drukt een kus op mijn wang. Hij trekt de dekens over ons heen. 'Het ligt.' mompel ik en zuchtend stapt Cameron het bed weer uit. Het ligt gaat uit en dan voel ik heb bed weer in zakken. Cameron gaat met zijn hoofd op mijn buik liggen en mompelt dan iets wat op slaaplekker moet lijken. 'Trusten.' mompel ik en laat mijn hand door zijn haar gaan.

Geeuwend open ik mijn ogen en kijk even om me heen. 'Goede morgen.' mompelt iemand naast me. Ik draai me om en zie daar Cameron liggen. 'Leuk je haar zo.' mompel ik schor. Ik ga terug liggen en laat mijn hoofd op zijn schouder rusten. 'Kom we gaan ontbijten.' mompelt Cameron en komt langzaam overeind. Ik duw mezelf ook omhoog en stap het bed uit. Samen met Cameron verlaat ik mijn kamer.
'Wat wil je hebben?' vraagt hij me. 'Muesli met zwarte bessen.' grinnik ik. Cameron knikt en pakt de spullen bij een.
'Dankje.' glimlach ik als Cameron een kom met muesli voor mijn neus. Cameron glimlacht en komt naast me zitten. 'Eetsmakkelijk.' mompelt Cameron en neemt een hap. Ik pak de lepel vast en breng die langzaam naar mijn mond. 'Hmm.' murmel ik en neem nog een hap.