Hoofdstuk 1 - Elisabeth Bennett

Elizabeth pov:

Gapend werd ik wakker, ik keek naar mijn klok, nog even tijd om me nog eens om te draaien. School begon pas om 10 uur en om 3 uur had ik weekend. Ik kon me er niet genoeg op verheugen. Over een maand werd ik 18 en ik zou een cadeautje voor mezelf uitzoeken, samen met mijn moeder natuurlijk.
School ging snel voorbij en mijn moeder kwam mij ophalen van school, een privilege dat me niet heel erg veel ten beurt viel. Meestal had ze het te druk met mijn jongere zus.
We reden naar de stad en parkeerden de auto nog een heel eind buiten de stad, er was veel meer volk dan anders.
Vele winkels later hadden we nog steeds niks gevonden.
'Zullen we wat gaan drinken?' vroeg mijn moeder. Ik had nog niet geknikt of werd al meegesleurd, een straatje in. Het zag er verlaten uit.Daarna liep ze nog een paar steegjes in en uit. Vraag me niet hoe ik mijn moeder kon bijhouden, hoe ze hier de weg kon onthouden. Zonder haar zou ik hier waarschijnlijk niet eens uit raken. Links, rechts, links, links... ik verloor de tel.
'Mam, waar zijn we?' vroeg ik uiteindelijk. Mijn moeder zei niks, grijnsde kort en ging een gebouw binnen. Ik volgde haar, vertaling; ze trok me nog steeds mee in haar enthousiasme. Binnen was een kroeg. Het zag er eigenlijk best gezellig uit, maar wel oud. Achter de bar stond een vrouw die hard lachte met iemand die aan de toog zat. Ze keek op toen de bel klinHegelde, als teken dat de deur open ging. Ze grijnsde naar mijn moeder die plaats nam aan de bar, ik ging nogal schuchter naast haar zitten. De vrouw knipoogde even naar mij, en draaide zich naar mijn moeder. Ik keek haar een beetje vreemd aan.
'Dus Wendy, hetzelfde als gewoonlijk? En jij dan Elisbeth?' Ik knipperde met mijn ogen, ik was hier nooit geweest; hoe kon ze mijn naam kennen? Ik besloot het haar gewoon te vragen, ervaring had aangetoond dat dat de makkelijkste manier was.
'Hoe kan u onze namen kennen?' vroeg ik aan haar. De vrouw keek een beetje verbaast.
'Je moeder is onze clanleidster. Jij neemt over een maand toch ook eindelijk deel uit van onze clan?' Ik keek naar mijn moeder met een vragende blik. Het feit dat ze me ergens heen gesleurd had, kon ik aan. Het feit dat de vrouw mijn naam kende, kon ik nog half begrijpen. Maar nu ze over clanleidsters begon, rees twijfel op. Misschien was ik gewoon nog aan het slapen, of deze vrouw wist niet helemaal wat ze zei.
'Elisabeth, ik moest je eigenlijk nog wat vertellen. Schrik niet en luister alsjeblieft even.' Mompelde mijn moeder met een half-duistere blik op de vrouw die zich uit de voeten maakte en -hopelijk- onze drankjes ging halen.
'Wat is dit voor onzin? Je verzwijgt altijd dingen voor mij! Wat verzwijg je nu dan weer voor me?' vroeg ik toen we weer alleen waren.
'Je bent een heks'. Ze zei het zo kalm, alsof het logisch was. Mijn moeder geloofde graag in natuurkrachten, maar dit.. dit ging er een beetje over.
Ik schudde mijn hoofd. 'Wacht even, wat?' vroeg ik, misschien had ik het verkeerd begrepen. "Je bent gek," leek er ook behoorlijk op.
'Je bent een heks.' zei ze nog maar eens. Oké, ik was dus inderdaad gek aan het worden. Ik of mijn moeder.
'Over een kleine maand beginnen we met je opleiding..' hoorde ik iemand zacht zeggen. Heel rustig draaide ik me om zodat ik de gekke café-eigenares in de ogen kon kijken.