*17a* The beginning of the End.

De volgende dag is het zover, eindelijk krijg ik alles te horen. Ik snap zoiezo waarom ze die 10 personen(zonder Marc en ik) hebben uitgenodigt. De meeste zijn 18 zoals ik andere zijn 19 zoals Marc. En samen met die andere 10 zijn we de 12 top spionnen. Dat hebben onze ouders besloten. Ik heb ook vele missies met hun gedaan en heb dus ook een mooie tijd gehad. Maar ik snap alleen niet waarom ze dingen voor mij achterhouden, komop ik ben al 18 ik ben het slimst en het snelst met schieten dus waarom. Ik wordt ruw gestoord door de bel. Ik sta langzaam op en doe open. Ik zie ze allemaal mijn 11 vrienden en mijn zussen. Ik druk op een knop en we gaan met z'n allen in een lift naar beneden, daar is onze vergaderzaal. Ik zet koffie en thee en dan beginnen we. Ik stel hun de vraag die ik al heel lang weel stellen: Wat is er aan de hand? Angel gaat staan en zegt: Ik denk dat ik namens iedereen spreek als ik zeg dat we het deden voor je eigen veiligheid. Ongeloofwaardig kijk ik ze aan. Ik zeg op een dreigende toon: Door me niks te vertellen en mij te volgen, en bovenal de wapenskast te legen? Katty en Marc gaan ook staan en vragen: Je wist het? Ik mag dan wel aan geheugenverlies hebben geleden, maar ik ben nog steeds super slim. Het was duidelijk Katty was doodmoe die ochtend en ik zag voetsporen. En Katty als je niks kunt horen wil het niet zeggen dat er verder niemand is. Iedereen kijkt me bewonderenswaardig aan. Maar ik ben nog steeds boos. Waarom hebben ze me verraden. Angel zegt: June ga lekker zitten want dit wordt een lang verhaal. Vol verwachting ga ik zitten en dan begint het.