3.01

Nadat we waren uitgetierd zei Gary dat we in de Judges Houses elkaar beter moesten leren kennen. Ik begreep dat wel, je moet naar de titel van The X-Factor strijden met mensen die je nog maar één dag kende. Ik zag dit avontuur wel zitten, een uitdaging, ja daar hou ik wel van! We mochten het podium weer verlaten en werden naar het busje geleid die ons naar het vliegveld zou brengen. In het busje kwam ik te weten dat de andere meisjes Leigh-Anne oftewel Leigh heet. En de andere Jesy heette. Best leuke meisjes, we besloten om onze stemgeluiden eens samen te brengen dus begonnen we te jammen. We kozen voor Cry me a river te doen. Jesy begon te beatboxen en al snel waren we allemaal mee. Toen we klaar waren met jammen lieten we een klein gilletje en giecheltje onze lippen verlaten omdat we het gewoon zo goed vonden. "Whaah! That was awesome" kirt Leigh. Het was inderdaad geweldig, we klonken best wel goed samen. Ik had hier een enorm goed gevoel over, dit ging echt nog goed eindigen...

Na zo'n uurtje rijden waren we op het vliegveld, waar we heen gingen was nog steeds een verassing voor ons en de andere kandidaten. We werden na zo'n klein minuutje wandelen naar de andere kandidaten gebracht die ons allemaal één voor één proficiat wensten. De één al wat gemeender dan de andere maar ja. Doordat we zo lang moesten wachten leerde ik Leigh-Anne wat beter kennen. Ik kwam veel te weten over haar en ook zij kwam meer te weten over mij. We begonnen al snel te klooien . Iedereen vond ons best schattig bezig en ik wist zeker dat het met dit meisje enorm zou klikken. We hielden op met ons gespeel en geplaag wanneer er een crewlid alle deelnemers in drie groepen verdeelden en iedere groep naar een vliegtuig bracht. Hier begon het avontuur pas echt...