Twiggy Ramirez

Ik zat op het randje van de bank heen en weer te wippen. Ik had mijn haren ingevlochten, en had een jurk aan. Ik had nog nooit een jurk gedragen. Marilyn had mijn make-up gedaan, gezien ik zelf niets beters dan een picasso kon creeëren. Twiggy zou komen, Marilyn's beste vriend. Ik weet niet waarom ik zo nerveus was, ik was slechts een gast. Iemand die uit het niets op was gedoken, en een plek in het huishouden had ingenomen. Tijdelijk, wel te verstaan. Maar ik wilde dat ik meer was dan dat. De deurbel ging.