28.

Liv nam de brief zonder aarzelen en begon alles vluchtig te lezen. Tom wou haar achterna gaan, maar Chloe had hem tegen gehouden. 'Geef haar wat ruimte.' Tom glimlachte half eb ging weer zitten, met tegenzin. Hij zou Liv binnenkort kwetsen en daarom wilde hij er nu des de meer voor haar zijn.

Liv slikte en staarde met tranen naar de brief, het was precies een film dat zich in haar hoofd afspeelde. Ze zag haar moeder voor zicht, haar biologische moeder die niet voor een kind kon zorgen omdat ze daar geen geld voor had. Maar ze zag ook haar biologische vader voor zich en menteen voelde ze een golf van haat. Welke man liet zijn vrouw alleen achter omdat ze zwanger was?! Maar het meeste haat voelde ze tegenover haar ouders, tegenover christian en Claire. In de brief stond dat ze Rosalie een grote som geld hadden aangeboden voor als zij haar kind zou afstaan. Ze zou in de plaats van voor haar eigen dochter te zorgen, moeten zorgen voor het ongeboren zoontje van Claire en christian. Hun kindje had het syndroom van down en Claire zag het al een onvolmaaktheid, een imperfect kind. Gedurende de hele film in Liv haar hoofd, voelde ze de tranen opkomen. Hoe konden de mensen waar zij mama en papa tegen zeiden, zoiets doen? Je verkoopt je kind toch niet omdat het ziek is? Liv zakte neer door haar knieën en huilde geluidloos, ze voelde zich schuldig tegenover haar biologische moeder. Ze had geschreven dat ze haar dochter graag eens wou zien n, dat jet haar speet maar dat ze enkel het beste voorhad. 'Liefje?' tom was toch naar boven gekomen en ging bij Liv zitten die hel meteen omhelsde en bevon te huilen in zijn hals.