017. ~

Nu moeten de deuren wel open zijn. Ik duw weer tegen de deuren en ze gaan geluidloos open. Ik ren naar binnen en ik zoek naar Yenna. Ze ligt in een donkere hoek van de kamer maar ze ziet er wel gezond uit. Ik loop naar haar toe en tik haar aan. Ze doet haar ogen open, er zit een emotie achter die blik. Yenna ziet er normaal uit, versuft gaat ze rechtop zitten. ‘Yenna? Ben je alweer beter?’ vraag ik haar. ‘Ik mag vandaag uit de ziekenboeg zei de zuster.’ Antwoord ze. Ik geef Yenna haar kleding aan. Het lijkt op wat ik voor kleren aanheb maar dat van Yenna is duisterder. Het is een lange zwarte broek met een zwart kanten truitje met een diepzwart hesje er overheen. Ook zij heeft een zwarte mantel met kap. Yenna ziet er heel bleek uit in deze kleren maar ze lijkt wel ineens veel knapper. ‘Yenna, dit staat je supergoed. En je ziet er beter uit, ik kan het niet precies beschrijven. Maar ik weet zeker dat Diede het ook leuk zal vinden.’ Zeg ik tegen haar. Yenna bloost en we lopen samen de ziekenboeg uit.