012. ~

Ik kijk naar de beker voor me. De vloeistof is bloedrood, net zoals die van de jongen tegenover me. Ik drink het spul op en het smaakt eigenlijk best lekker. Het lijkt wel echt bloed maar dan toch net iets anders. Wanneer iedereen heeft gedronken worden de deuren weer geopend. Professor Heinrich verteld ons dat we terug naar onze slaapzalen mogen gaan en dat we morgen in onze nieuwe klassen worden ingedeeld. Ik loop naar Yenna toe en we gaan samen terug naar onze slaapzaal. Ik voel me anders, een niet te beschrijven gevoel. Maar het lijkt het meest alsof ik misselijk ben. Eenmaal in de slaapzaal laat ik me op mijn bed vallen. Nu voel ik me duizelig en ziek. Yenna lijkt hetzelfde te voelen want ze ligt op haar bed als een zombie. Wat zat er in die drankjes. Ik voel mezelf slap en mijn oogleden vallen langzaam dicht, alles wordt zwart.