H42

Hoe kan ik Blueä mee lokken? Wat is de beste manier om haar bij Aryen te krijgen?
Aryen moet de enigste manier zijn haar weer beter te maken, een draak te laten zijn?
Ze zijn namelijk draak en rijder, dat is een van de sterkste banden die bestaat!
Ja! Als ik haar bij Aryen krijg zal ze vast beter worden en weer denken als de goede oude Blueä.
Maar hoe?
Ik kan niet weg rennen, dan komt ze me achterna, met gemak. Tenzij ik natuurlijk een kleine voorsprong weet te krijgen... maar dan heb ik afleiding nodig.
Ik kan haar niet lokken, want ik heb niets waarmee ik dat kan doen.
Wat kan ik dan gebruiken? Magie?
Nee, ik ben niet sterk genoeg, ik ben zo moe, zo vermoeid van het wandelen en verzorgen van Nitor en Aryen.
Er moet toch één andere optie zijn? Nog ééntje?
Ik denk heel erg goed na en mijn ogen gaan open.
Blueä staat voor me, hals naar beneden gebogen, bijna neus aan neus, ze kijkt me geïntresseerd aan. Dan ziet ze dat ik naar haar kijk en ze begint weer rond te klauwen en ze probeert me weer te raken.
Snel deins ik achteruit.
'GRRRR!' Gromt ze en ze spuuwd vuur. Bang verschuil ik me achter de zoveelste arme boom.
Maar ik heb een oplossing. Als ze geintresseerd is doet ze blijkbaar eenigzins rustig, maar hoe krijg ik haar geïnstresseerd? Ze was geïntresseerd toen ik mijn ogen dicht had.
Hmmm....
Ik kijkt goed rond en zoek iets moois, iets glinsterends. Moeilijke opgave als je alleen bent in een donker bos met een krankzinnige draak in de buurt. Bijna een onmogelijke opgave.
Nerveus lik ik langs mijn lippen, die beweging voelt vertrouwd en geeft me zelfvertrouwen. Ik bekijk de boom.
Dáár! Een stukje barnsteen, van opgedroogd hars dat is gaan verstenen!
Ik snij het van de boom met een kort mesje uit mijn riem.
'Blueä? Hier!' Roep ik als ik achter de boom vandaan kom en voor de draak die net de aanval weer in wou zetten kijk. 'Blueä, kijk dan! Hier!' Ik hef het stukje steen voor haar neus en ze kijkt er geïntresseerd naar. Snel afgeleid.
Dan begin ik te rennen, ik ren zigzagend tussen de bomen door naar de plek waar ik vandaan dénk te komen.
Als ik nu ook nog eens verdwaald ben ga ik mezelf uitlachen.
'GRRRR!' Gromt Blueä, niet blij dat haar stukje mooi glinsterend steen er van door gaat.
'VOLG DAN!' Roep ik naar achteren terwijl ik door struiken ren en zo duizende kleine sneetjes in mijn armen krijg.
Hopelijk red ik het.

Het bos begint lichter te worden, minder bomen en minder donker. Gelukkig.
Ik moet er dus bijna zijn, bij Aryen.
Ik houd dit niet langer uit!
Mijn benen doen pijn en ik voel me duizelig. Mijn adem haling doet pijn aan mijn keel en ik moet eigenlijk wat drinken, maar daar is geen tijd voor.
Blueä volgt me op de voet. Het is dat ik een goede sporter ben, al onder de trainings lessen op school. Anders had ik het nooit uitgehouden. Ik duik achter een volgende boom, die kort daarna geen boom meer is maar een klein hoopje as. Ik ren naar een volgende slachtoffer om mezelf een paar seconden te verschuilen.