|| OO2 || i believe i can survive.

“Skyler, maak dat je wegkomt,” Brulde Ilara naar mij. Ilara was mijn sterke, zorgzame, moedige moeder. Ik rende weg terwijl mijn broertjes en zusjes een voor een werden vermoord door de jagers. Ik kon ze niet in de steek laten. Mijn vader, Daran, huilde en brulde naar de Jagers. “Pap! Mam! Maak dat jullie wegkomen, kom met me mee! Daylee, Luna, Casper en Luky zijn dood.. Je kunt er niks meer aan doen, je kunt alleen nog jezelf redden..” Huilde ik. Mijn ouders keken mijn kant op en daarna elkaar. Ik zag de tranen in hun ogen, het deed me heel erg pijn. Op dat moment kon mijn vader nog net de kogel ontwijken. Hij rende heel hard weg, het leek wel alsof hij niet nadacht. Mijn moeder brulde iets onverstaanbaars naar mij en rende achter hem aan. Daar stond ik dan huilend in de sneeuw. De jagers liepen weg met Daylee, Luna, Casper en Luky in juten zakken. Ik huilde heel hard, en besefte net dat ik niemand meer had. De rest van de roedel was al weggerend of gedood. Ik bleef als enige achter in het kille, koud gebied. Iedereen was weg.