007

Daar stond ik dan te wachten voor de grote deuren, tot ik naar binnen werd geroepen. Ik stond zenuwachtig op mijn benen te huppen, dadelijk keek de heel school naar me, blood hell, daar kon ik niet echt tegen. Natuurlijk hield ik van aandacht, maar niet door een hele school. De deuren gingen open en mijn naam werd geroepen, ik liep zelfverzekerd naar voren en tot mijn verbazing struikelde ik niet over mijn eigen voeten. Ik nam plaats op de kruk en ik kreeg de sorteerhoed op mijn hoofd geplaast. 'mmm, jij bent een moeilijk geval.' vertelde de hoed mij. 'hoezo?' vroeg ik in mijn gedachten. 'Je bent net zo dapper als een Gryffindor, maar ook zo wijs als een Ravenclaw en je bent zeer getalenteerd zoals een Slyntherin. En je bent ook nog eens erg loyaal en een harde werkster, zoals een hufflepuff. Wat verkies jezelf boven alles? Ik dacht ff na, en toen "antwoorde" ik. 'ik vind familie en vrienden belangrijk, hard werken en natuurlijk is iedereen dapper, wijs en getalenteerd op zijn of haar eigen manier.' De hoed dacht ff na. 'HUFFLEPUFF!!' schreeuwde hij en gaf mij een dubbele hartverzaking, de tafel met de gele en zwarte kleuren stond op en begon te klappen. Ik zag Cedric, ik snelde vlug naar hem toe. Hij gaf me een knuffel. 'familie van Merlin?' vroeg hij en lachte. 'Lang verhaal, ik vertel je het straks wel.' zei ik en ging naast hem zitten. Zijn vrienden keken mij raar aan. 'slim plan, je hebt vast ook honger.' zei hij en glimlachte naar me. ' zeker wel.' zei ik en ik begon wat van het overheerlijke eten op te scheppen. Het zag er allemaal zo lekker uit. Terwijl ik wat zat te smikkelen van mijn eten, keek in het rond. Het zag er allemaal zo gezellig uit met allemaal mensen en kaarsen en lekker eten. Hier kon ik wel aan wennen.

Ik was inmiddels in de leerlingen kamer beland, en hier was het nog gezelliger. Ik zat dan niet bij mijn vrienden in de afdeling maar hier hield ik het wel vol. Ik had mezelf een beetje laten wennen aan de meisjes slaapzaal. Nadat ik dat had gedaan liep ik weer naar de leerlingen kamer en keek in het rond. Iedereen was gezellig aan het kletsen of een spelletje aan het doen, met een leuk achtergrond muziekje. Ineen keer voelde ik twee armen om mijn middel, het was Cedric. 'Cedric wat doe je?' vroeg ik hem en draaide zo mijn hoofd zodat ik hem met één oog zag. 'Ik wilde je graag knuffelen, ik heb je gemist.' zei hij en glimlachte lief naar me. ' Natuurlijk mag je dat.' fluisterde ik en knuffelde Cedric nu terug. Het voelde zo fijn en vertrouwd. Het was erg vol in de kamer dus legde Cedric wat kussens op de grond bij de muur. We zaten daar ook lekker, vlakbij de opehaard. Wat mensen deelde drinken uit en snoep, boterbier om precies te zijn. 'Mogen eerste jaars dat wel?' vroeg ik aan Cedric die een prefect is. 'Vanavond wel. Er zit geen alcohol in, wel boter vandaar dat het ook zo heet.' zei hij en nam een slokje van zijn boter bier. Ik nam ook een slok en een zoete en chocolade/kaneel achtige smaak bleef op mijn tong hangen. Ik snoof de geur op en ja, er zat overduidelijk wat kaneel en chocolade in. 'en?' vroeg hij. 'smaakt goed.' zei ik en nam nog een slokje. Cedric sloeg weer een arm me heen en ik legde mijn hoofd op zijn schouder. 'Je mist Oliver, of niet soms?' vroeg hij. ' ja.' mompelde ik en stopte een snoepje in mijn mond een chocolade kikker om precies te zijn. 'Weetje, Oliver heeft me gevraagd om voor je te zorgen, niet dat dat nodig, jij weet je wel te redden. Alleen ik wilde er toch voor je zijn, je hebt geen ouders meer en geen familie. Dus ik wil een soort van familie voor je zijn, denk ik.' hij glimlachte lief, en ik kon het niet laten en drukte een kusje op zijn wang. 'Bedankt.' zei ik en legde mijn hoofd weer op zijn schouder. 'Ik zal er altijd voor je zijn.' fluisterde hij en ik luisterde naar zijn regelmatige ademhaling, het maakte mij rustig. Cedric was niet een gewone jongen, hij was een vriend en een hele lieve.