54.
I'm back! (:
Sorry dat ik zolang niets geschreven heb maar school gaat voor
Hope you like it
Zayn Malik POV
De volgende ochtend werd ik wakker met verschikkelijk veel hoofdpijn. Veel kan ik me niet meer herinneren van de avond voordien. Het enige wat ik nog weet van de vorige avond was dat toen we met z'n allen weer thuis waren, Paul weer vertrokken was en Harry had voorgesteld om een drankspelletje te doen. Natuurlijk was alles weer een beetje uit de hand gelopen. De rest van de nacht was voor mij een zwart gat.
Ik draaide mij nog eens om en zuchtte eens. Ik was al een paar minuten wakker, maar ik kon mijn ogen gewoon niet open doen, het licht was te fel. Ik was blijkbaar in de zetel in slaap gevallen en de zon scheen recht in mijn ogen. Natuurlijk werd het licht niet minder sterk na een tijdje en mijn hoofdpijn verdween ook niet, dus besloot ik maar op te staan. Ik kreunde eens toen ik eindelijk mijn ogen had opengedaan. Dat was blijkbaar niet zo'n slim idee. Toen ze eindelijk gewend waren aan het licht, keek ik even om mij heen. Heel mijn woonkamer lag overhoop, het leek wel of er een bom was ontploft. Ik zag dat Harry en Louis opgepropt naast elkaar in de tweepersoonszetel lagen, Niall lag op het tapijt en Liam zat op een stoel met zijn hoofd op de tafel. Nog half slapend stond ik op en ging naar de keuken. Onderweg stootte ik mijn teen aan de tafelpoot, waardoor ik moeite moest doen om niet te gaan schreeuwen.
Mijn hoofdpijn ging beetje bij beetje weg, ik moest er gewoon niet teveel aan denken. Ik besloot om een ontbijt te maken voor de jongens, zodat hun humeur toch een beetje redelijk was vandaag. Ik nam wat kant-en-klaar broodjes uit de diepvries en stak ze in de oven. Ik nam wat sinaasappelen en perste ze uit. Dat moest maar goed genoeg zijn als ontbijt. De eerste die de keuken binnenkwam was Niall, hij was waarschijnlijk gewoon op de geur afgekomen. 'Ruikt lekker,' zei hij met een glimlach. Hij had zo te zien geen last van een kater. 'Ook goedemorgen,' zei ik met een halve glimlach. Even later kwamen ook Liam en Louis de keuken binnen. We wilden nog even wachten op Harry, maar het duurde zo lang. 'Wacht, ik zal hem wakker maken,' zei Louis. Met een grijns ging hij terug naar de woonkamer. Het was enkele tellen stil, tot we plots Harry superluid 'Louis!' hoorde roepen. Meteen daarna klonk Louis zijn lach door het hele huis. Mijn hoofdpijn, die al iets verminderd was, begon alweer langzaam terug te komen. Een minuut later kwam Louis met een grijns de keuken binnen en volgde Harry hem op de voet. Zijn gezicht stond iets minder vrolijk. 'Morgen,' mompelde hij kwaad. Ik grinnikte toen ik hem zag. Dit ging nog een lange dag worden.
Er zijn nog geen reacties.