Foto bij 23. Edwards pov - I wish i could rip out a page of your memories

Terwijl we samen stonden te huilen, elkaar stevig vast houdend hoorde ik hem fluisteren; " Bedankt Bells, nu ga ik rusten, ik ben zo moe... zo vreselijk moe.."
En langzaam verdween hij in de donkere storm.
Ik was weer alleen op de verlate weg, huilend, zonder armen om me heen.

SWITCHPOINT -
EDWARDS POV.

Deze story is niet geschikt voor alle leeftijden. Daarom is deze alleen te lezen als je bent ingelogd. Zo houden we Quizlet.nl leuk voor alle bezoekers.

Reageer (8)

  • Nellethiel

    waauw!!!!!! meeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeer!!!!

    1 decennium geleden
  • annewil94

    please snel verder(lol)

    1 decennium geleden
  • GreenDayGirl

    whaaaaaa snel verder!!!!!;)

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen