23. Edwards pov - I wish i could rip out a page of your memories
Terwijl we samen stonden te huilen, elkaar stevig vast houdend hoorde ik hem fluisteren; " Bedankt Bells, nu ga ik rusten, ik ben zo moe... zo vreselijk moe.."
En langzaam verdween hij in de donkere storm.
Ik was weer alleen op de verlate weg, huilend, zonder armen om me heen.
SWITCHPOINT -
EDWARDS POV.
En langzaam verdween hij in de donkere storm.
Ik was weer alleen op de verlate weg, huilend, zonder armen om me heen.
SWITCHPOINT -
EDWARDS POV.
Deze story is niet geschikt voor alle leeftijden. Daarom is deze alleen te lezen als je bent ingelogd. Zo houden we Quizlet.nl leuk voor alle bezoekers.
Reageer (8)
waauw!!!!!! meeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeer!!!!
1 decennium geledenplease snel verder(lol)
1 decennium geledenwhaaaaaa snel verder!!!!!
1 decennium geleden