Hoofdstuk 1

Alle oude mensen zie ik alweer verder wandelen richting hun kamers en ik zucht even. Ik ben zo blij dat ik niet elke dag met die bejaarden hoef te werken, ze kunnen bijna alleen maar zeuren. De leidster van het bejaardentehuis komt naar me toe. “Heel goed gedaan, ze hadden het allemaal erg naar hun zin” zegt ze blij. “Normaal doe ik zoiets niet en organiseer ik concerten en andere dingen” zei ik tegen haar. “Zou je het misschien 1 keer in het jaar willen doen, ze vonden het erg leuk?” vroeg ze toen. Je gaf haar een neplach “ik denk dat dat wel moet lukken”. Je pakte je geld aan en pakte toen een van de laatste dozen om in je auto te zetten zodat je naar huis kon. De sleutel stopte je in het contact en zette de radio aan. De cd ‘Humanoid’ zat erin dus het geluid moest extra hard. Hard meezingend reed je weer rustig naar huis.
“Pff, ik ben blij dat ik niet elke dag bij die bejaarden hoef te zitten” klaagde je tegen je moeder toen je thuis was. “Waarom?” vroeg je zusje die de trap afliep en in de kamer op de bank ging zitten. “Ach, ze zeuren mij teveel. Ik regel dan liever concerten en andere uitjes voor zieke of gehandicapte mensen”. Je moeder knikte en liep naar de keuken om het eten te pakken. Samen gingen jullie gezellig aan tafel zitten en begonnen te eten. Je moeder en zusje hadden van alles te vertellen, maar je luisterde al niet echt meer, je was dan ook zo moe van al die bejaarden de hele dag. “Ga zo maar naar boven hoor” zei je moeder toen ze het doorkreeg. Je bracht je bord naar de keuken, zei je moeder en zusje nog gedag en liep toen naar je kamer waar je op bed plofte. Daarna pakte je een handdoek en liep je naar de badkamer waar je onder de douche stapte. Ze waste je haren en je lichaam, spoelde je af en ging er toen weer onder vandaan. Uiteindelijk viel je niet zo veel later heerlijk in slaap in je bed.