THG - Thema wedstrijd. Opdracht 1 : Trekking
Over het podium drentelde een vrouw van rond de 30 heen en weer, op haar hoofd zat een paarse pruik terwijl ze een rare jurk aan had wat natuurlijk uit het capitool kwam. Haar lippen en haar ogen waren ook helemaal onthult in het paars. Haar hand ging langzaam heen en weer in de bol met meisjes namen. 'Mogen de kansen in je voordeel zijn' bracht haar hoge stem uit terwijl het geluid zich over het plein heen kaatste. Al snel had haar hand het kaartje te pakken en trok ze hem zenuwslopend uit de bol.
'En! Ons meisjes tribuut is..' haar handen vouwden het briefje langzaam open waarna haar mond zich op en neer bewoog en de meisjes naam van dit jaar uitsprak. 'Aceal Moon' Een meisje in het plubliek, met blonde haren en een harde uitstraling keek verbaasd naar de vrouw toe. De andere meisjes die om haar heen stonden gingen aan de kant staan zodat ze er langs kon. Op haar oude schoentjes stapte ze langzaam richting het podium waarna haar ogen vielen op haar familie waarbij de tranen in de ogen al kwamen opzwellen, hun dochter was getrokken. Toen ze op het podium stond kwam de vrouw met de paarse pruik op haar hoge hakken naar haar toe lopen en pakte haar beet waarna hij haar mee nam. Toen ze er alle 2 weer stonden verdween haar hand in de bol met jongens namen, haar hand deed er zoals altijd weer extreem langzaam over waarna haar hand een naam trok.
' Mahesh Flowkers!' Zijn naam galmde over het plein heen en bijna iedereen kende hem, ze keken hem aan waarna hij zenuwachtig begon te lachen maar toch zo dapper als hij kon richting het podium begon te lopen. Ook dit keer liep de vrouw met de paarse pruik naar de tribuut toe om hem mee naar het podium toe te nemen. De 2 stonden tegen over elkaar, elkaar kennen deden ze niet. Het waren totaal vreemden voor elkaar. Maar alle 2 waren ze te geschrokken om te merken dat de vrouw met de pruik door praten. Al snel verschenen er tranen in de ogen van Mahesh, waarna ze ook al over zijn wangen heen liepen. Zijn stem kon alleen de woorden 'Ik wil dit niet' fluisteren, maar niemand gaf er gehoor aan tot Aceal het merkte. Haar ijzersterke blik keek hem aan waardoor er alleen maar meerdere tranen over zijn wangen heen liepen. Al snel kwamen er ook tranen op in de ogen van Aceal haar ogen, het meisje wat zich altijd sterk gedroeg. Maar ze vond het te vroeg, te vroeg om haar familie te verlaten. Snel flitsten de beelden van haar, haar familie en alle belangrijke dingen door haar hoofd heen. De dingen die ze misschien wel moest missen, of de mensen die haar moesten missen zoals haar opa en oma waar ze altijd voor zorgde als ze verloor.
Nog 1 keer herhaalde hij de woorden waarna ze mee werden genomen om te vechten tot de dood.
'En! Ons meisjes tribuut is..' haar handen vouwden het briefje langzaam open waarna haar mond zich op en neer bewoog en de meisjes naam van dit jaar uitsprak. 'Aceal Moon' Een meisje in het plubliek, met blonde haren en een harde uitstraling keek verbaasd naar de vrouw toe. De andere meisjes die om haar heen stonden gingen aan de kant staan zodat ze er langs kon. Op haar oude schoentjes stapte ze langzaam richting het podium waarna haar ogen vielen op haar familie waarbij de tranen in de ogen al kwamen opzwellen, hun dochter was getrokken. Toen ze op het podium stond kwam de vrouw met de paarse pruik op haar hoge hakken naar haar toe lopen en pakte haar beet waarna hij haar mee nam. Toen ze er alle 2 weer stonden verdween haar hand in de bol met jongens namen, haar hand deed er zoals altijd weer extreem langzaam over waarna haar hand een naam trok.
' Mahesh Flowkers!' Zijn naam galmde over het plein heen en bijna iedereen kende hem, ze keken hem aan waarna hij zenuwachtig begon te lachen maar toch zo dapper als hij kon richting het podium begon te lopen. Ook dit keer liep de vrouw met de paarse pruik naar de tribuut toe om hem mee naar het podium toe te nemen. De 2 stonden tegen over elkaar, elkaar kennen deden ze niet. Het waren totaal vreemden voor elkaar. Maar alle 2 waren ze te geschrokken om te merken dat de vrouw met de pruik door praten. Al snel verschenen er tranen in de ogen van Mahesh, waarna ze ook al over zijn wangen heen liepen. Zijn stem kon alleen de woorden 'Ik wil dit niet' fluisteren, maar niemand gaf er gehoor aan tot Aceal het merkte. Haar ijzersterke blik keek hem aan waardoor er alleen maar meerdere tranen over zijn wangen heen liepen. Al snel kwamen er ook tranen op in de ogen van Aceal haar ogen, het meisje wat zich altijd sterk gedroeg. Maar ze vond het te vroeg, te vroeg om haar familie te verlaten. Snel flitsten de beelden van haar, haar familie en alle belangrijke dingen door haar hoofd heen. De dingen die ze misschien wel moest missen, of de mensen die haar moesten missen zoals haar opa en oma waar ze altijd voor zorgde als ze verloor.
Nog 1 keer herhaalde hij de woorden waarna ze mee werden genomen om te vechten tot de dood.
Er zijn nog geen reacties.