Chapter 46
Daviënne Aphrael Price
Ht leven ging gewoon door en omdat ik in mijn eindexamenjaar zat waardoor ik omkwam in hde gigantische hoeveelheid huis- en leerwerk waarmee de docenten me hadden opgestapeld, het was gelukkig nog minder erg als in de vijde toen ik voor nog meer vakken werk had. Zonder dat ik het doorhad ging januari over in februari en februari in maart en na een kletsnatte maand maart was het nu begin april. Mijn bezoekjes aan de Room of Requiment waren heel zeldzaam en omdat eigenlijk iedereen in het werk omkwam had ik ook niets te melden als ik er wel was behalve dat er iemand flauw was gevallen omdat hij die nacht niet had kunnen slapen. Gelukkig was dit zo'n moment dat ik een avondje zonder huiswerk zat en besloot ik dat ik wel een bliksembezoekje aan de RoR kon brengen. Vandaar dat ik op dit moment dus ook door de gangen rende. Ik knalde tegen iemand op en toen ik zag wie het was beet ik op mijn tong, van iedereen die ik uit kon kiezen om tegenop te botsen. 'Sorry professor,' zei ik. 'Ik had nogal haast en lette niet op.'
Tot mijn grote verbazing glimlachte hij even, professor Snape lachtte nooit, dat wist ik wel nadat hij zes jaar mijn afdelingshoofd was. 'Het maakt niet uit Daviënne, doe ze de groeten maar.'
Mijn mond viel open, wist hij het? 'Bij nader inzien doe ze maar niet de groeten want hoe minder mensen een geheim kennen hoe veiliger het is.'
Ik staarde hem verbaasd na terwijl hij weg liep. Hoe kon het dat hij dit al deze tijd al wist en ons niet had veraden of gestraft. Ik kon maar een ding bedenken: Ik was niet de enige.
Reageer (4)
omg hoe bedoel je "ik was niet de enige"??![:D :D](/images/smilies/bigsmile.gif)
1 decennium geledenomg spannend!! de strijd komt er bijna aan
Omg O:
1 decennium geledenSnel verder!
dit is echt cool schrijf snel verder jeej(H)![(H) (H)](/images/smilies/heartbeat.gif)
1 decennium geledenAnd she's right.
1 decennium geleden