Chapter 5

De vorige keer dat ik mijn CV inleverde voor een baan, wezen ze me af, en zeiden dat ik niet genoeg vaardigheden had. En toen probeerde ik alleen een cassière te worden bij de plaatselijke ijssalon. Ik dansde de hele kamer rond en liet mezelf op mijn buik vallen op het bed. Ik wachtte een half uur tot ik eindelijk een antwoord van George kreeg. That's great! I'm so happy for youu! Sorry I only managed to read your text, I'm on lunch break. Are you stopping by today? <3 Ik keek op de klok. Half 1, ach waarom ook niet? Ik antwoordde met dat ik er aan zou komen en ik alleen van kleren moest wisselen en ik zou er zijn. Ik deed een crème met blauw kleurig gestreepte trui aan met een bruine kleur skinny jeans, voordat ik mijn sjaal en handschoenen aandeed. Ik pakte mijn telefoon en liep uit de deuropening met mijn tas al om mijn schouder.
Na een stuk of 5 minuten lopen, liep ik binnen in de kleine vesting van Costa Coffee. George stond daar achter de toonbank iemand aan het bedienen en had me nog niet gezien. Ik ging achter de klant die hij aan het bedienen was staan en wachtte op hem tot hij klaar was met het opnemen van zijn bestelling. ''May I help you?'' Vroeg George, niet opkijkend terwijl hij het beetje suiker dat hij had geknoeit opruimde. ''Usual please'' Ik beet op mijn onderlip. Deze keer keek hij wel omhoog en keek me met een brede glimlach aan. ''Oh! Hey! Fancy seeing you here'' knipoogde hij naar me, terwijl hij begon met mijn koffie. ''Yeah, I know, weird isn't it?'' Speelde ik met hem mee. Hij werkte mijn gewoonlijke Caffé Latte af met wat slagroom en chocolade hagels, maar rekende maar de helft van wat het kostte. ''I can pay full you know?'' Ik doe mijn portomonnee terug in mijn tas zodra hij me mijn drankje aangeeft. ''I know, but let's say I paid the other half as celebratory drink for you getting the job'' glimlachtte hij. Ik stapte aan de kant voor de volgende klant en liep naar mijn gewoonlijke tafel en ging zitten. Terwijl ik daar zat, nadenkend over de laatste dagen, had ik in de gaten dat George de hele tijd mijn kant op keek. Dat is wanneer ik wist dat er zeker een soort vibe was.

''Who are you spending Christmas with then'' vroeg George toen hij naast me op mijn bank zat in mijn woonkamer, pratend over algemene dingen. ''Myself, none of my friends live here and I haven't been out to meet anyone except you'' giechelde ik een beetje in mezelf. ''Well I'm sure you'll meet some new friends soon'' verzekerde George me schouderophalend. ''Yeah, I might when I start uni, I'm having a year and a half gap year and then I'll go, until then I'll just live the life of a normal teenager trying to get up on my own feet'' bekende ik. ''Well, why don't you spend Christmas with me? I was going over to my mum and dad's house but now they have gone to see my grandad for Christmas with my sister, so you could stay over mine in the guest room and we can have Christmas together?'' suggereert hij. Eerlijk gezegt, klonk het als een perfect plan. ''You do realise it's Christmas eve today right?'' grinnik ik. ''Yes? So what are we waiting for! Get packed up for 2 nights, you're staying boxing night too'' knipoogde hij, mij helpend van de bank af te komen en leed me naar mijn slaapkamer waar mijn kleren en tassen lagen.
''O-o! guess what! I got you a present'' hij sprong op en neer als een opgewonden 5-jarige. ''Really?! I got you one too!'' giechelde ik. Nu was het mijn beurt om van mijn bed af te komen. Ik opende mijn garderobe en haalde er een kleine tas uit die vol cadeau's zat die mijn vader, moeder en vrienden naar me hadden gestuurd, en dan was er nog die van George die bovenaan lag. Ik plaatste mijn tas naast mijn logeertas. ''Are we ready to go?'' vroeg George. Het werd best wel laat. Het was half 4 in de middag, en omdat het winter was, was het al best donker buiten. En we moesten lopen. ''You really need to learn how to drive'' protesteerde ik terwijl ik mijn huis op slot deed, en mijn sleutels in mijn broekzak deed. ''Sorry'' grijnsde hij. ''Do I need to carry your bags?'' vroeg hij, kijkend naar mijn zware tas. ''No no! No need, I can carry it myself'' zeg ik. ''No, I insist!'' zegt George als hij mijn tas van me overneemt. ''You're so cocky'' lach ik, terwijl hij zichzelf probeerde te balanceren met mijn zware tas in zijn hand door zijn armen naast zich te spreiden als vleugels, hopend dat we snel uit de kou zouden zijn.

______________________________________________________________________________________________________________
whoa! al 65 abo's! thanks so much guysss!
Kudo/reactie?